Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
Skoropad-skiego. W XVIII w. miasto stało się głównym ośrodkiem administracyjnym lewobrzeżnej Ukrainy, tu przeniesiono rezydencję hetmanów po zniszczeniu z rozkazu cara Piotra I Baturyna. W 1722 r. utworzono w Głuchowie Kolegium Małorosyjskie — najwyższy organ władzy na Ukrainie. W 1739 r. otwarto szkołę, w której kształcono śpiewaków i muzykantów dla chóru i orkiestry dworskiej (wśród absolwentów byli wybitni kompozytorzy ukraińscy M. Be-rezowski i D. Bortniański). Po objęciu godności hetmana przez K. Razumowskiego w 1750 r. rozpoczęła się szybka 85 ¦ft Głuchów. Cerkiew Nikołajewska rozbudowa miasta. Powstał m.in. „chłopski" teatr opery i baletu. W 1764 r. Razumowski zrzekł się hetmań-stwa, a głównym rządcą Małorosji Katarzyna II mianowała hr. Piotra Rumiancewa, który zamieszkał w Głuchowie i miał w okolicy dobra. po likwidacji Kolegium Małorosyjskiego w 1782 r. Głuchów utracił znaczenie, stając się miastem powiatowym guberni nowogrodzkosiewierskiej (później czer-nihowskiej). W 1784 r. pożar strawił piękne budowle miejskie. Ponowne ożywienie nastąpiło po reformie rolnej w 1861 r. Głuchów stał się wtedy jednym z głównych ośrodków handlu zbożem i przemysłu cukrowniczego. Do jego rozwoju przyczynili się ukraiński bogacz Iwan Tereszczenko i jego synowie, którzy ufundowali m.in. wzorcową szkołę i szpital. W 1880 r. miasto liczyło 15 tys. mieszkańców (głównie Żydów). Było w nim dziewięć cerkwi i dwie synagogi, działało sześcioklasowe progim-nazjum męskie i czteroklasowe żeńskie. Funkcjonowały: gorzelnia, pięć cukrowni wraz z rafineriami, publiczne biblioteki i ogrody. * * Cerkiew Nikołajewska, wzniesiona przez M. Jefimowa w roku 1686 (lub 1693), jest obecnie najstarszą budowlą w mieście. Jest to murowana świątynia w stylu baroku ukraińskiego, zwieńczona gruszowatymi kopułami. Pierwotnie było ich trzy, lecz w 1871 r. kopułę nad przed- 86 sionkiem rozebrano, dobudowano od zachodu dzwonnicę, z boków przedsionki z sześciokolumnowymi portykami, a przy części ołtarzowej zakrystię krytą wysokim dachem pulpitowym. Dzwonnica o smukłej sylwetce ma plan kwadratu w niższej kondygnacji, a ośmioboku w wyższej. Plac przed cerkwią (Plac Rady) był w przeszłości miejscem zebrań poświęconych wyborowi hetmana i omawianiu spraw publicznych. * Cerkiew Spasopreobrażeńska (ul. Putywlśka), baro-kowo-klasycystyczna, wzniesiona w 1765 r. na miejscu poprzedniej, drewnianej. Bryła budowli przypomina piramidę — kolejne kondygnacje zwężają się wraz z wysokością. Pierwotnie cerkiew miała plan tetrakonchy. Na miejscu apsydy zachodniej dobudowano w XIX w. obszerny przedsionek na planie prostokąta. Część centralna zwieńczona barokową kopułą na ośmiobocznym bębnie. Elewacje dekorowane profilowanymi gzymsami i półkolu-mienkami przy oknach. Cerkiew Wozniesieńska (na cmentarzu Wozniesień-skim) z lat siedemdziesiątych XVIII w., przebudowana w 1866 r. Głuchów. Sobór Anastazjewski 87 * Sobór Anastazjewski, wzniesiony w latach 1885-86 (lub 1896) przez A. Guna w stylu neobizantyjskim, przypomina sobór św. Włodzimierza w Kijowie. Budowla na planie kwadratu, z pięciobocznie zamkniętą częścią ołtarzową. Środkowa część nakryta kopułą na niskim, graniastym bębnie. W narożach ośmioboczne wieżyczki--dzwonnice z półkoliście zamkniętymi otworami. Wewnątrz malowidła ornamentalne i figuralne, dzieło znanych artystów, braci Aleksandra i Pawła Swiedomskich, również stylistycznie nawiązujące do soboru św. Włodzimierza. Zwraca uwagę piękny ikonostas z białego marmuru karraryjskiego w stylu pseudobizantyjskim. * Łuk triumfalny (ul. Moskowśka), zbudowany w 1744 r. (według innych źródeł w latach 1766-69) przez A. Kwasowa, jest usytuowany przy wjeździe do miasta od zachodu. Półkolista arkada przejazdowa flankowana podwójnymi kolumnami toskańskimi, po bokach dawne pomieszczenia dla służby. W zwieńczeniu przerywane frontony. W ich narożach piedestały, na których kiedyś stały rzeźby. Restauracja z 1959 r. przywróciła obiektowi pierwotny wygląd. Gmach Zarządu Miejskiego z XIX w. znajduje się na miejscu dawnego Kolegium Małorosyjskiego