Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.

 

Początkowo opatrzony kryptonimem Indigo, a teraz Lacrosse, nowy napowietrzny system satelitarny wykorzysta najnowocześniejszy radar umożliwiający działanie we wszystkich warunkach pogodowych, zarówno w dzień, jak i w nocy. Komputery, wykorzystując odtwarza- 219 nie obrazu radarowego - uwydatnianie sygnałów radarowych — mogą stworzyć odpowiednik fotografii. Chmury i ciemności przestaną być przeszkodą. Istnieje możliwość, że kiedyś, dzięki temu systemowi, będzie można zajrzeć do budynków. Jednak Lacrosse będzie kosztował ponad miliard dolarów. Nawet gdyby działał, byłaby to oszałamiająca suma. Już w pierwszym etapie przekroczono koszty i powstały liczne problemy. Głównym wykonawcą był Martin Marietta Corporation, a General Electric zajmował się sygnałem po jego dotarciu do stacji naziemnych. Potrzeba było około 200 milionów dolarów, żeby kontynuować projekt Lacrosse w roku 1983. Firma Martin Marietta musiała mieć te pieniądze teraz - nadchodził „termin absolutny". Trzeba dostarczyć setki tysięcy dolarów albo praca ustanie. Casey nazywał niektóre z tych kosztownych projektów Jedynkami", bo często budowało się tylko jeden. Q krytycy Caseya, którzy uważali, że jest on nastawiony tylko na tajne działania byli w błędzie. Te 200 milionów równało się całemu budżetowi na tajne działania, a dyrektor wstępnie zatwierdził taką kwotę na wstępne wydatki związane z systemem satelitarnym, który miał nadzieję, nigdy nie będzie publicznie omawiany. Z racji tej tajności debatom publicznym brakowało poczucia proporcji. Chociaż Sowieci opanowali odtwarzanie obrazów radarowych, to raporty wywiadowcze wykazywały, że mają zbyt słabe komputery i brakuje im wyrafinowanej zdolności przetwarzania do stworzenia wysokiej jakości szczegółowych obrazów. Tak więc Lacrosse mógłby dać Stanom niemałą przewagę. Casey został pokrótce poinformowany o historii amerykańskich systemów satelitarnych W1971, dwanaście lat temu, wysłano pierwszego satelitę Big Bird. Olbrzymi latający satelita szpiegowski - jakieś 15 m szerokości - robił nadzwyczajne zdjęcia. Ale film musiał być wyrzucony z satelity, odnaleziony i wywołany na ziemi. Stosowano złote kanistry w celu ochrony odsłoniętego filmu Big Birda przed różnymi promieniami w kosmosie. Złote kanistry ułożone w stertę sięgającą sufitu w magazynie były metaforą kosztownego programu satelitarnego. W grudniu 1976 roku, tuż przed objęciem urzędu przez Cartera, wystrzelono pierwszego satelitę KH-11. Był to wielki przełom w latach siedemdziesiątych, bo KH-11 umożliwiał fotografowanie i jednoczesne przekazywanie na ziemię wysokiej jakości sygnałów optycznych. Zdjęcia obiektów były niemal natychmiastowe, dając CIA i Pentagonowi szczegóły tego, co się dzieje w Związku Radzieckim tu i teraz. 220 Satelita KH-11 nie zrzucał filmu, lecz transmitował obrazy na ziemię za pomocą fal radiowych. Sowieci monitorowali wyrzucanie filmu z satelitów by rozpoznać satelitę fotograficznego. Jako że KH-11 był także bazą uzyskiwania informacji z sygnałów i nie wyrzucał filmu, Sowieci nie podejrzewali, że przelatując robi zdjęcia. Tak więc, gdy satelita przelatywał nad nimi, nie ukrywali i nie kamuflowali instalacji, sprzętu wojskowego, drzwi do silosów na pociski. Niewiedza Sowietów pozwoliła Stanom Zjednoczonym zyskać przewagę. Utrzymanie KH-11 w tajemnicy możliwe było tylko przez rok. William Kampiles, niezadowolony pracownik niższej rangi w Centrum Obserwacji CIA, sprzedał Sowietom egzemplarz ściśle tajnej instrukcji KH-11 za 3 tysiące dolarów. CIA wiedziała, że coś się stało, gdy Sowieci zaczęli zamykać drzwi silosów, kiedy KH-11 przelatywał nad nimi. Kampiles został ujęty, oskarżony o szpiegostwo i skazany na czterdzieści lat więzienia, ale tajemnica została wyjawiona. Dla Caseya Lacrosse miało jeden negatywny aspekt. Ten system i inne po nim następujące będą miały wpływ na weryfikację następnej umowy o kontroli zbrojeń, jeśli takowa będzie istniała. Casey nie był przeciwny kontroli zbrojeń, ale uważał, że zmniejszenie ilości broni nuklearnej nie stanowi sedna problemu. Przypuśćmy, że byłoby o jedną trzecią mniej broni nuklearnej albo o połowę mniej? I tak można zniszczyć świat. Sowieci są światową potęgą z powodu swojej ogromnej machiny wojennej, nie z racji gospodarki, kultury czy zdolności do interesów. Dzięki armii Związek Radziecki ma status supermocarstwa. Casey był pewien, że Sowieci nigdy nie będą chcieli zrezygnować z tego, co zapewniało im miejsce w porządku świata. Nie był to jednak powód do wstrzymania Lacrosse. Casey postanowił wpisać 200 milionów dolarów na Lacrosse w budżet przedłożony Kongresowi. Boland - przewodniczący Komisji ds. Wywiadu w Izbie - był przeciwny Lacrosse. Przekroczenia poziomu kosztów i problemy z programem wydawały się zbyt poważne, a Krajowe Biuro Rekonesansu (National Reconaissance Office - NRO) skłamało w kwestii finansów. Dla Bolanda stało się to zagadnieniem moralnym. Satelity oraz tzw. „czarne" projekty wywiadowcze CIA, NSA i inne były ukryte w budżecie obrony, który - według Bolanda, demokraty — wymagał cięć. Departament Obrony był również zaniepokojony, że 221 Lacrosse odbiera pieniądze wojsku. Tak więc Izba odcięła fundusze od tajnej części budżetu Pentagonu na 1983 rok. Komisja Senacka Goldwatera utrzymała prośbę Caseya o 200 milionów na Lacrosse, więc Boland i jego zastępca Ken Robinson odbyli posiedzenie z Goldwaterem i Moynihanem. Goldwater popierał Lacrosse. Wygłosił przemówienie. Samoloty szpiegowskie - słynny U-2 i mniej słynny SR-71 (Strategiczny Rekonesans) przekroczyły koszty i stwarzały rozmaite problemy, ale wystarczy popatrzeć, jak zmieniły uzyskiwane informacja wywiadowcze. Jak może ktokolwiek obliczyć koszt w tej niezmiernie ważnej, tajnej, podniebnej wojnie wywiadowczej? Problemy były sednem odpowiedzialności Kongresu. Ryzykiem jest pozostanie w tyle. Projekt popierają prezydent i Casey. Odtwarzanie obrazów radarowych stosuje się w 26 Dywizjonie Taktycznym w Niemczech, na granicy między Wschodem a Zachodem — odczyt z samolotów w czasie realnym przekazywany jest do stacji naziemnych. La-crosee nie jest doskonały, ale jest więcej niż tylko obietnicą. Zdeterminowany Goldwater przestawił swoją opinię: - Przyjmiemy go bez względu na koszty. Może zapobiegnie wojnie. Boland nadal się opierał, ale już nieco zmiękł. — Okay — powiedział Goldwater — skoro nie mogą rozwiązać problemu, to niech zajmą się tym komisje ds. sił zbrojnych. Komisja Goldwatera i Senacka Komisja ds. Sił Zbrojnych były współodpowiedzialne za sprawy wywiadu, łącznie z budżetem. W Izbie komisja Bolanda była bardziej autonomiczna. Goldwater zauważył, że Senacka Komisja ds. Sił Zbrojnych, której przewodniczył John Tower-republikanin z Teksasu — miała spotkanie w sąsiedniej sali