Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
Wyjątkowo rzadko możliwe jest leczenie operacyjne. Jako przykład można podać wytworzenie funkcjonalnego, aczkolwiek mato kosmetycznego kikuta przedramienia Krukenbcrga czy policyzacje. wskazicLela przy wrodzonym braku kciuka (ryć. 1.263) Wrodzony kościuzrost promieniowo-łokciowy. Deformacja polega na wytworzeniu wspólnego połączenia w obrębie bliższej części obydwu kości przedramienia. Wyłączone są ruchy obrotowe przedramienia, które ustawia się trwale w określonej pozycji, najczęściej pronacji. W razie jednostronnego występowania wady nie podlega ona zazwyczaj leczeniu operacyjnemu, natomiast w przypadku obustronnej deformacji i ustawienia obydwu przedramion w trwałym nawróceniu wskazane bywa leczenie operacyjne. Leczenie operacyjne polega na przecięciu obydwu kości przedramienia i ustawieniu ich w pozycji funkcjonalnej. Nieskuteczne są próby operacyjnego przywrócenia ruchów obrotowych. Wrodzona ręka szpotawa lub koślawa. Deformacja ta wynika z całkowitego lub częściowego niedorozwoju kości promieniowej bądź łokciowej. Leczenie bezoperacyjne polega na zapobieganiu deformacji osi kończyny przez stosowanie ortez oraz fizjoterapii. Leczenie operacyjne zmierza do wydłużenia lub skorygowania osi przedramienia. Niekiedy potrzebne jest wykonanie tzw. centralizacji nadgarstka (ryć. l .2,64). Syndaktylie, brachydaktylie, klinodaktylic i inne wady paków i ręki (np. ręka typu kleszcze homara). Polegają na prostym, tzn. skórnym, lub ziożonym, czyli kostnym, zrośnięciu się ze sobą palców. Mogą występować skrócenia, zagięcia osi lub brak połączeń kości śródręcza i palców. Leczenie operacyjne polega na rozdzieleniu palców przez plastykę skóry i ewentualnie na pokrywaniu powstałego ubytku przeszczepem pobranym z okolicy pachwiny. Niekiedy w przypadku syndaktylii złożonych potrzebne jest wytwarzanie płatów unaczynionych celem pokrycia ubytku skóry powstałego po operacji. Hipoplazja kończyny dolnej. Obejmuje krańcowo różne postacie wady, od braku części obręczy kończyny dolnej z całkowitą aplazja wolnej części kończyny po niewielkie ubytki promieni czy palców stopy. W odróżnieniu od kończyny górnej pro- Ryc. 1.263. Zamiana funkcji wskazicieh przez osLcoiomit; rotacyjni} 2tj skróceniem mi poziomic I kości śrudtęcza. Odtworzenie brakującego kciuka. 478 1. Rehabilitacja kliniczna Ryć. 1.264. Korekcja osi teki przez stabilizacji; nad-gare tka nj jediie-t 2 kniei przedramienia. blem niedorozwoju dotyczy w kończynie dolnej bardziej długości niż funkcji. Głównym celem leczenia jest wyrównywanie długości kończyn. Egalizacja jest możliwa do osiągnięcia przez wydłużanie kończyny krótszej lub skracanie dłuższej. Leczenie bez operacyjne polega na wyrównywaniu długości przez stosowanie wkładek lub podwyższanie obuwia kończyny skróconej. Możliwa jest stymulacja chrząstki wzrostowej kończyny krótszej, np. z użyciem pola elektrycznego, elektromagnetycznego, ciepła, promieniowania laserowego itd. Leczenie operacyjne polega na blokowaniu wzrostu luli skracaniu kończyny draż-szej oraz wydłużaniu krótszej. Wydłużanie kończyn metodą osteogenezy dystrakcyj-nej z użyciem różnych typów aparatów (ryć. 1.265) jest możliwe w większości przypadków skrócenia kończyn. Stosowane bywa również u pacjentów z niskim wzrostem, tj. z achcmdroplazją lub hipochondroplazja. Ryć, 1.265. WydfuzaniL1 goleni metodami: "i| Wagneia. h] DL' B.tstianieg{), c| Ilizarowa. Współcześnie najczęściej stosowane są dwie: ostatnie metody. 1.11. Rehabilitacja w wieku rozwojowym 479 (S. Zespól Silvera. Polega na wrodzonym przeroście jednej polowy ciała, dotyczącym zarówno kości, jak i tkanek miękkich Lutowia i kończyn. Celem leczenia jest niedopuszczenie do powstania znacznych różnic długości i objętości kończyn. Możliwe jest hamowanie wzrostu kończyny dłuższej luli wydłużanie krótszej. 7. Zespól Proteus. To wrodzony przerosi, któiy dotyczy wszystkich tkanek kończyny, niekiedy przybierając rozmiary monstrualne. Leczenie jest skomplikowane i wieloetapowe. Możliwe jest zatrzymanie przyrostu kończyny na długość. Operacyjne amputacje i resekcje są niezbędne; najczęściej wykonuje się je etapowo. 1.11.5.2. Leczenie operacyjne schorzeń nabytych narządów ruchu Młodzieńcze ztuszczenie głowy kości udowej, jałowa martwica gtowy kości udowej i inne nabyte schorzenia stawów biodrowych Młodzieńcze złoszczenie głowy kości udowej. Istotą schorzenia jest zmniejszenie wytrzymałości chrząstki wzrostowej bliższej części kości udowej. Występuje najczęściej u dzieci dorastających, pomiędzy 10 a 14 rokiem życia. Nieco częściej dotyczy chłopców niż dziewcząt. Etiologia nie jest jednoznaczna