Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
Ze względu na przygotowywanie się władz węgierskich do zlikwidowania tych rad przy użyciu siły, przy niektórych z nich utworzono zbrojne oddziały miejscowej milicji podporządkowane centralnemu dowództwu. Pod koniec grudnia 1918 r. rząd węgierski wysłał do Jasinia 620-oso-bową karną ekspedycję wojskową, która rozwiązała Ukraińską Radę Ludową w Jasiniu i ustanowiła władzę prowęgierską w tej wsi i jej okolicy. Mykola Muszynka 69 czystym posiedzeniu Rady Ludowej Zachodniej Ukrainy, które odbyło się 2 stycznia 1919 r. w Stanisławowie, na którym proklamowano zjednoczenie ZUNR z Ukraińską Republiką Ludową (UNR), czyli połączenie się zachodniej i wschodniej Ukrainy. Przewodniczący delegacji S. Kłoczurak w swym wystąpieniu, między innymi, oświadczył: „My, dzieci jednego narodu ukraińskiego po niemal tysiącletnim rozdzieleniu zeszliśmy się na to dzisiejsze zebranie, aby w bratniej zgodzie zadecydować o dalszym losie naszego narodu. (...) My byliśmy zawsze świadomi tego, że jesteśmy częścią narodu ukraińskiego. (...) Jestem szczęśliwy, że mi, przedstawicielowi młodej generacji, przypadła wielka cześć: w imieniu węgierskich Ukraińców mogę przekazać wam ich stanowczą wolę do zjednoczenia się [Zakarpacia] z Ukrainą, na którym oni od zarania dziejów żyją, jak na nierozłącznej części Ukrainy. Proszę to oświadczenie naszej delegacji przyjąć do wiadomości i jak najszybciej zrealizować. Jednocześnie proszę bratnią delegację z Kijowa, aby nasze oświadczenie przekazała rządowi Ukrainy w Kijowie, aby dopomógł nam uwolnić się od obcego jarzma. Naszym gorącym życzeniem jest, aby sztandar niezależnej zjednoczonej Ukrainy wiecznie powiewał na naszej najwyższej górze ukraińskiej Howerli"3. Po tym przemówieniu, przewodniczący ZUNR J. Petruszewycz objął S. Kłoczuraka i w auli zabrzmiało potężne „Chwała!" oraz „Niech żyje zjednoczona Ukraina". W tym też dniu delegację zakarpacką przyjął na specjalnej audiencji przewodniczący ZUNR Jewhen Petruszewycz oraz sekretarz obrony narodowej Dmytro Witkowski. Prośba o pomoc wojskową i tym razem została oddalona ze względu na niesprzyjający przebieg wojny polsko-ukraińskiej. D. Witkowski doradził delegacji, aby własnymi siłami przejęli władzę na jakimś małym terenie, z którego następnie powstanie rozszerzyłoby się na inne regiony Zakarpacia. Do takiej akcji był on skłonny skierować potajemnie niewielki kontyngent „ochotników", głównie oficerów, którzy jednak w żadnym wypadku nie mogliby występować jako żołnierze armii ZUNR. Liczba żołnierzy nie została ustalona. S. Kłoczurakowi po- 70 Dążenie Republiki Huculskiej do połączenia się z Zachodnioukraińską Republiką Ludową myoi ich spuuuudi się. ino iciim icgiun wyuiciT un a datę rozpoczęcia powstania ustalił na bożonarodzeniową noc z 7 na 8 stycznia 1919 r. Powróciwszy do Jasinia, S. Kłoczurak 5 stycznia na tajnej naradzie poinfromował członków Zarządu Rady Ludowej o rozmowach w Stanisławowie. Wszyscy bez wyjątku zgodzili się na wybuch powstania w Jasiniu w wyznaczonym terminie. 6 stycznia przybyło do Jasinia po kryjomu z Kołomyi 36 oficerów i żołnierzy UHA, którzy dołączyli do 86 uzbrojonych Hucułów i wspólnie pod dowództwem S. Kłoczuraka, bez żadnych ofiar w ludziach, rozbroili 620 żołnierzy węgierskich, policję przygraniczną, zajęli pocztę, stację kolejową i wszystkie inne we wsi instytucje. 8 stycznia uroczyście proklamowano niezależną i niepodległą Republikę Huculską, której organem ustawodawczym i wykonawczym została Ukraińska Rada Ludowa (wcześniej zlikwidowana przez węgierską karną ekspedycję). Jej wojsko już w pierwszych dniach wzrosło liczebnie do 424 strzelców, z których 109 było ochotnikami z Galicji. Wszystkich 620 jeńców odesłano na Węgry, oczywiście, bez broni i amunicji. O rezultatach powstania i proklamowaniu Republiki Huculskiej, za pośrednictwem kurierów, naiezwłocznie poinformowano rząd ZUNR. Rząd Republiki Huculskiej już 10 stycznia 1919 r