Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.

 

U wszystkich innych kręgowców przewód śródchłonki, po przebiciu się przez otwór w ścianie błędnika kostnego(aqueducmsvestibuM do jamy czaszki, kończy się w nici ślepo, wchodząc zwykle pod oponę twardą. Worek śródchłonki(np. u ssaków)zw 8@e b 9 wa mały, jednak czasem może się znacznie powiększyć, np. u prapłetwca(Pro(oą(eros)z rzędu dwupłucnych(Dipneumones), gdzie siecią kanalików oplata tkankę naczyniówkową rdzenia przedłużonego, albo u płazów, gdzie swoimi wyrostkami obejmuje mózg i część szyjną rdzenia kręgowego. Niektórzy autorzy uważają przewód śródchłonki za twór wtórny, powstały przez późniejsze wypuklenie się pęcherzyka błędnikowego, niezależnie od przewodu pierwotnego, który zawiązek pęcherzyka słuchowego łączy przez Jakiś czas z powierzchnią ciała. Zdaniem tych badaczy ten pierwotny przewód w całości zanika. Wśród ryb kostnoszkieletowych istnieją gatunki, które nie mają przewodu śródchłonki, . Ryć, żZl. Schemat błędnika błoniastego(przewód śródchlonkowy nie zaznaczony)u kręgowców:a-ryba kostnoszkieletowa, b-żaba, c-żółw, d-krokodyl, eptak, f-ssak. I-macula utriculi, 2-rnacula sacculi, 3-papilla lagenae, 4-papillabasilaris:wg Bessa. Stosunek błędnika błoniastego do błędnika kostnego lub chrzęstnego u wszysOićhkręgowców przedstawia się podobnie. Błędnik błoniasty przyrasta do kości tylko w określonych miejscach, głównie swoją ścianą przyśrodkową, reszta zaś jest objęła przestrzenią przychłonkową. Przestrzeń tę dzielą blaszki tkanki łącznej na przedziały, z których leżące z boku od części środkowej błędnika błoniastego rozszerzają się zrAczniew zbiornik przedsionka(cisterna vesubuM i przestrzeń woreczka(spatiurn sacculi. 493. eząwszy od płazów z części środkowej przestrzeni przychłonkowej wychodzi:w o d p rzyc h to nk o wy(dects penbmohaNcus), który zagina się na stronę*odkową błędnika i łączy się z jamą podpal pczynów kawą(cavum sus. tnoiłeale). Przewód ten w przebiegu swoim przylega do podstawnej części bufet. 4 ąy ta w rozwoju rodowym wyrasta w przewód ślimakowy, wpycha przewód chtonkowy w kanał spiralny ślimaka i przedziela go na dwa kanały przychłonkoschodyprzedsionka i schody bębenka. Oba te przewody przy obwodowym końcu wodo ślimaka, 0, u szczytu ślimaka, łączą się drobną szczeliną, szparą osęka ślimaka Otelicotema). U podstawy ślimaka schody przedsionka łączą się z strzenią przychłonkową przedsionka, schody bębenka zaś odcięte od przedsionka istją w łączności z przestrzenią podpajęczynówkową jamy czaszki przez k a na ślimaka(canaliculus coch(eae), w którym przebiega wspomniany przewód je błonkowy. udowa mikroskopowa błędnika błoniastego. Budowa ta u wszystkich kręgowców w zasadzie podobna. Jednowarstwowy nabłonek płaski lub nieco wyższy aż do wakowategoznacznie grubieje w grzebieniach oraz plamkach i różnicuje się w tych jscach w nabłonek składający się z komórek zmysłowych oraz o wiele od nich licz szych komórek pośrednich(podporowych), różnie ukształtowanych. Komórki zsłowe są zwykle grubsze u podstawy(gruszkowate), a na wolnych końcach mają zek delikatnych lub grubszych sztywnych włosków zmysłowych, które najczęściej nają się w wydłużony wyrostek stożkowaty. Podstawy tych komórek są oplecione ez bezrdzenne włókna nerwowe. Na grzebieniach spotyka się delikatną prążkowaną sę, os k I e p e k(cupula), w którą wnikają włoski zmysłowe. Na plamkach łagiewki, reczka i butelki stale znajdujemy statolity(otolity). Występują one albo w postaci tki utworzonej ze statokoniów(otokoniów)-drobnych, zwykle wapiennych ziarełlub kryształków zlepionych tkanką galaretowatą, albo jako większe, krystaliczne ary uwarstwione. U form z otwartym przewodem śródchłonki mogą to być ziarnka isku, pochodzące z zewnątrz, podobnie jak u niektórych zwierząt bezkręgowych. Brodawka podstawia płazów jest zbudowana na ogół podobnie jak plamki. Rozwjjaysię z niej u owodniowców(Amniota)narząd spiralny ma budowę bardziej zawiłą, i on składa się w zasadzie z dwóch typów komórek:zmysłowych i podporowych