1858...

Na prze³omie XIX i XX w. dom ten nale¿a³ do mistrza kowalskiego i prezydenta m. Lwowa Micha³a Michalskiego (1846-1907). Ciekawe, ¿e ul. J. Drohobycza od 1885 do 1946 r. nosi³a imiê niebiañskiego patrona Galicji i samego Michalskiego - ul. œw. Micha³a. W budynku z pocz¹tku by³ warsztat kowalski i wozownia, póŸniej, do 1939 - fabryka farb drukarskich „Grafika" i zak³ad litograficzny. Obecnie mieœci siê tutaj pracownia artystyczna „Litografia" (patrz rozdzia³ „Miasto Muzeów"). Przed 1939 r. w domu nr 4 przy tej ulicy znajdowa³y siê równie¿ zak³ady litograficzne A. Andrejczyna i A. Hegediisa. Wróæmy na ulicê Doroszenki. W budynku nr 26 z rustykowan¹ neoklasyczn¹ elewacj¹ (arch. E. Czerwiñski, 1926) od ponad 70. lat mieœci siê automatyczna stacja telefoniczna. Budynek nr 32 (arch. A. Schleyen, 1908) ma secesyjne ozdoby fasady, m.in. wizerunek pawia, symbolu przepychu. Do 1939 pracowa³a tu artystyczna drukarnia „Ars". Na skrzy¿owaniu z ulic¹ S³owackiego w domu nr 36 od 1901 znajduje siê apteka „Pod Te-mid¹"*, w której zachowa³y siê secesyjne trawione w szkle witra¿e. Naro¿ny budynek nr 37 (ul. S³owackiego 8/10), z kopu³¹ pokryt¹ ró¿nobarwn¹ ³usk¹, zosta³ zbudowany w 1. 1892-1894 dla Leopolda Baczewskiego (arch. J. T. Kudelski). Tutaj zmar³ w 1903 r. twórca gmachu Teatru Miejskiego architekt Zygmunt Gorgolewski. Na pocz. XX w. w tej du¿ej kamienicy pracowa³a redakcja czasopisma „Wschód" (redaktor Leon Reich), a parter zajmowa³a kawiarnia „Maksym" Zygmunta Menaschesa. Zygmunt Gorgolewski Trasa 4. Na zachód od centrum 106 Po lewej stronie, z g³ówn¹ fasad¹ zwrócon¹ do ul. S³owackiego, stoi monumentalny gmach Poczty G³ównej, rekonstruowany w duchu modernizowanego empiw przez arch. L Czerwiñskiego w 1922. Wnêtrza ozdobione zosta³y w 1. 70. XX w. (witra¿e J. Zacharczy szyna). Z ty³u za Poczt¹ G³ówn¹ s¹ dobudowane wspó³czesne kilkupiêtrowe pomieszczenia stacji telegraficzno-telefonicznej i telekomunikacyjnej kompanii UTEL" (ul. Doroszenki 43). Na tej posesji do r. 1945 znajdowa³ siê ogród greckokatolickiego Seminarium Duchownego z pomnikiem metropolity A. Szep-tyckiego (rz. A. Kowerko, 1932). Seminarium Duchowne i Teologiczna Akademia mieœci³y siê w kamienicy nr 41, z neorenesansowym portalem wejœciowym (arch. S. Hawryszkiewicz, 1889). W kaplicy Seminarium znajdowa³ siê w 1. 1927-1939 ikonostas z cerkwi œw. Ducha pêdzla P. Cho³odnego-seniora (dziœ w zbiorach Muzem Narodowego). Obecnie kamienicê nr 41 zajmuje Uniwersytet (wydzia³ geograficzny i katedra jêzyków obcych). Górna czêœæ ul. Doroszenki wznosi siê do dawnego koœcio³a Marii Magdaleny, którego wie¿e w perspektywie ulicy widoczne s¹ ju¿ z daleka. Prawa strona ulicy zabudowana jest jednolitymi stylowo kamienicami z lat 1880-1890 (nr 38-68). Wœród nich wyró¿nimy budynki nr 44 i 52. W domu nr 44 by³o mieszkanie sekretarza ¿ydowskiej gminy wyznaniowej Ignacego Nossiga (1815-1899). Razem z nim mieszka³y w koñcu XIX w. jego dzieci - Alfred Nossig (1864-1943), pisarz, rzeŸbiarz i dzia³acz spo³eczny oraz Felicja Nossig, pisarka i organizatorka ruchu feministycznego we Lwowie. W kamienicy nr 52 na pocz. XX w. pracowa³ artysta-malarz Stanis³aw Rejchan (1858-1919). W 1. 30. mieszka³ tutaj Stanis³aw Ostrowski (1892-1982) - lekarz, prezydent m. Lwowa w 1. 1936-1939, póŸniej prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na emigracji (1972-1979). Po lewej stronie ulicy interesuj¹cy jest blok budynków mieszkalnych pod nr 45-61, wzniesionych w stylu fonkcjonalizmu w 1. 30. (arch. J. Menker). Neoromantyczna budowla z nietynkowanej ceg³y pod nr 73* by³a wzniesiona w 1. 1889-1890 (arch. T. Munnich) dla dziennikarza i wydawcy Ludwika Mas³owskiego, w³aœciciela i redaktora znanego lwowskiego dziennika „Przegl¹d". W 1. 1920-1925 w³aœcicielem pa³acyku by³ Tadeusz Cieñski (1856-1925), ziemianin i wybitny polityk. Na miejscu kamienic nr 75 i 77 i placu Szaszkewycza w XVIII w. by³ pa³ac ksi¹¿¹t Czartoryskich, otoczony wielkim lipowym parkiem, który rozprzestrzenia³ siê tak¿e na praw¹ stronê dzisiejszej ulicy. W 1792 r. w tym pa³acu mieszka³ Tadeusz Koœciuszko. PóŸniej, do pocz. XX w., znajdowa³ siê tutaj zak³ad destylacji nafty i willa Piotra Mi¹czyñskiego. Ostatnim po lewej stronie ul. Doroszenki jest budynek nr 77, który wychodzi tak¿e na plac Szaszkewycza (arch. Zb. Bm-chwicz Lewiñski, 1911). Mieszka³ w nim architekt Tadeusz Obmiñski (1874-1932). Dawny budynek L. Mas³owskiego 107 «r —r pi³uj- P³askorzeŸby we wnêtrzu dawnego pa³acu Baworowskich Naprzeciwko, na rogu ul. Doroszenki i ulicy Bibliotecznej 2 (przed 1946 ul, Baworowskich) znajduje siê zabytkowy budynek dzia³u sztuki Biblioteki im. \V. Stefanyka NAN Ukrainy**. Pierwotnie budowla ta powsta³a w 1639 r. jako arsena³ Adama Sieniawskiego (arch. P Grodzicki). Potê¿ne surowe mury dolnej kondygnacji œwiadcz¹ o dawnym obronnym charakterze budowli. W XVIII w. budynek nale¿a³ do ksi¹¿¹t Czartoryskich, którzy urz¹dzili w pobli¿u stajnie i I uje¿d¿alniê dla swej rasowej stadniny - przypomina o tym piêkna rzeŸba konia w oknie wschodniej fasady. Na pocz. XIX w. dom przeszed³ na w³asnoœæ hr. Baworowskich, którzy w r. 1830 przebudowali go na pa³ac. Przypuszczalnie przebudow¹ kierowa³ arch. Ignacy Chambrez, a rzeŸbiarsk¹ dekoracjê fasady i wnêtrz wykona³ Jan Schimser. Wiktor Baworowski (1826-1894) zebra³ tutaj bogat¹ kolekcjê dziel sztuki oraz wielk¹ bibliotekê, która by³a publicznie dostêpna od 1900 r. Do tego budynku (dawniej zwanego Bibliotek¹ Baworowskich) i na plac Szaszkewycza mo¿na dojœæ tak¿e innym szlakiem - ulic¹ Kopernika. Biegnie ona równoleg³e do ulicy Doroszenki, bior¹c pocz¹tek od alei Swobody. Ulica powsta³a w XV w. i do 1870 r. nazywa³a siê Szeroka. Intensywna zabudowa ulicy i jej przekszta³cenie w jedn¹ z g³ównych rozpoczê³y siê w drugiej po³. XIX w. Na pocz¹tku ulicy Kopernika stoi budynek nr 1 (arch. J. Schulz, 1892). j W nim do dziœ mieœci siê apteka*, któr¹ w 1828 r. za³o¿y³ Piotr Mikolasch (1805-1873), nadaj¹c jej nazwê „Pod Z³ot¹ Gwiazd¹". W marcu 1853 r. w dawnym pomieszczeniu apteki zap³onê³a pierwsza na œwiecie lampa naftowa, któr¹ wynaleŸli farmaceuci Jan Zeh i Ignacy £ukasiewicz, a skonstruowa³ A. Bratkowski. Wnêtrze i sprzêty istniej¹cej dziœ apteki pochodz¹ z koñca XIX w. (w pewnej mierze dope³nione i rekonstruowane w 1978 r.). Jeœli przez bramê budynku nr 1 przejœæ na podwórze, mo¿na tam zauwa¿yæ zniszczone ozdobne kamienne s³upy. S¹ to resztki, s³ynnego niegdyœ, krytego Pasa¿u Mikolascha, zrujnowanego w czasie II wojny œwiatowej. Pasa¿ zbudowany w secesyjnym stylu w r. 1900 (arch. A. Zachariewicz, J