duplico 1...

[duplex] podwoiæ pomno¿yæ, zwiêkszyæ: numerum IV' 36; VI 1. Duratius, ii, wódz Piktonów VIII 26; 27. durltia, ae f. [durus] twardoœæ, nie-u¿ytoœæ, hart, twardy ,-sposób ¿ycia: duritiae studere VI 21.* duro 1. uczyniæ twardym, mocnym; p r z e n. wzmocniæ zahartowaæ, wzwyczaiæ do znoszenia trudów: se VI 28.* Durocort&rum, i n. miasto Remów w Oallji Belgijskiej póŸniej zwane Remi (dziœ Rheims) VI 44.* durus 3. twardy, szorstki, st¹d 1) surowy anni tempus VII 8; tempesta-tes VIII 5. — 2) trudny, ciê¿ki mozolny, niepo¿yty, niebezpieczny: sub-vectiones VII 10; conditio VIII 7; si quid erat durius jeœli sz³o nieco uporczywiej I 48; si nihil esset durius je¿eli riie bêdzie szczególniejszych przeszkód V 29. dOx, cis m. Iduco] 1) przewodnik II 7; VI 35; viarum atque itinerum, przewodnik podczas odbywania drogi VI 17; iis ducibus (a b 1. a b s.) pod przewodnictwem tych I 21. — 2) wódz, dowódca I 13; aliquo duce pod czyim-kolwiek dowoQztwem II 23; III 21 t inn. -, V — efticio. 63 8 (tylko przed spó³g³oska) ex, p r a e p. I 42; == od, ze strony; ex barbaris na- z abl. 1) z, ze, od (o czasie i miejscu) vibus zam. genit. Gallijskich okrêtów vinire ex Menapiis VI 9 (z kraju III 14; stosunek czynnoœci do przed- Menapiów, p. Sequani); diem ex die miotu wyra¿a1 siê czêsto po ³acinie . p. dies; ex eo die od tego dnia (licz¹c) za pomoc¹ ex po polsku zaœ w tym razie u¿ywa siê przyimków: w, na po, pod i-inn. (p o r. a, ab): ex equi; colloquebantur (siedz¹c) na koniach I 43; ex corporibus pugnabant (stoj¹c) na cia³ach poleg³ych II 27; e> vinculis causam dicere w wiêzieniu w, wiêzach (bêd¹c) i • 4; ex terron (timore) se reficere pozbywszy siê stra chu (och³on¹wszy «) II 12; IV 15, 34; ex labore po pracy, po trudach III 5; VII 83; ex fuga se recipere po trudach ucieczki przyjœæ do siebir IV 27; ex fuga discedere wprost z u cieczki, zaraz po ucieczce V 17; VIL 88; por. VI 35; qua ex parte pod tym wzglêdem I 2; ex itinere, p. iter (wprost z drogi, z marszu I 25; ex ¿abi. s u b s t. bywa okreœleniem rzeczownika i wyk³ada siê przymiotnikiem, oznaczaj¹c najczêœciej mater-ja³, z którego coœ zrobiono, albo ca³oœæ, do której coœ nale¿y: praesidia ex provincia (oddzia³y) z kohort, za-'••• ci¹gniêtych w prowincji VII 65; cer-tis ex aqua mensuris pod³ug dok³ad-dnych oblicSyñ na wadze wodnej, pod³ug wagi uBfnej V 13 (p. mensura); scuta ex cortMkfacta lubiane (z kory) II 33; prHnmi ex Belgis z poœród Belgów II 3; por. I 29, 2 (ex his); I 41, 4 (ex aliis) i inn.; pars ex Rheno odnoga, ramiê Renu IV 10; certus numerus ex civitate (== ex ci-vibus, civium) VII 75, p. numerus'; przy orior '—• pochodzê z V 12; ex matre soror siostra matki, ciotka I 18. — 2) z powodu, skutkiem, wskutek: ex cómmutatione (percontatio-ne) I 14; 39; ex mvibus VII 55; ex loco z powodu miejsca (tego) VI 37 (p. religio); qua ex re z powodu cze- §o (a z tego powodu) I 20;.. II 4. — ) stosownie, Odpowiednio, pod³ug: ex litter,is II 35; IV 38; ex consuetudi-ne pod³ug zwyczaju I 52 i inn.; ex se-natus consulto stosownie do VIII 54; 55; ex usu ku wygodzie, na korzyœæ, dla dobra I 30: ex usu — utile po¿ytecznie I 50 i inn.; quae pars ex ter-tia parte Galliae est aestimanda nale¿y uwa¿aæ za '/» Oallji (ca³ej) — stanowi trzeci¹ czêœæ ca³e; Gallji III ?'0 (p. aestimo); ex z s u b œ t. lub a d j. \ = przys³ówkowi lub równoznacznemu | zwrotowi: magna ex parte po wiêkszej j czêœci I 16; ex parte po czêœci VIII p r a e f. quadam ex parte, VIII 46, p. pars. — 4) jako przybrank? s³ów: z, wy —. zupe³nie, ostatecznie. eft, a d v. [od is, abl. s c. via, parte] tam, tedy, t¹ drog¹ V 51. eadem, a d v. p. idem. Eburones, um, lud w Gallia Belgica, nale¿a³ do klienteli Trewerów II 4; IV 6 i inn. EburovTces, Aulerci. e-dTsco, didici, — 3. nauczyæ tl¹, wbiæ w pamiêæ: versus VI 14.* SdTtus, 3. [edo] podany w górê, wy-niosry, wznios³y, wysoki: collis (lo-cus) II 8; III 19. 6-do, dldi, dltum, 3. l) wydawaæ: com-mentarios VIII p r a e f. — 2) wykonywaæ, byæ sprawc¹, wyprawiaæ: supplicationem VII 90; exempla cru-ciatusque in aliquem zadawaæ wszelkie mêki dla przestrogi (innych) I 31. 6-dóceo, docui, dpctum, 2. uczyæ, nauczaæ, uœwiadamiaæ, zawiadomiæ: ali-quem, aliquid VII 19; edocet, quid fieri velit, p. volo. S-duco, uxi, uctum, 3