Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
Władysław miał trzy córki. Był wzorem średniowiecznego rycerza. słynął ze świątobliwego życia. Po przyłączeniu Kroacji do korony węgierskiej w Zagrzebiu ufun- dował biskupstwo. Kanonizowany przez papieża Celestyna III w 1192 roku. Jest patronem Węgier. W IKONOGRAFII św. Władysław przedstawiany jest z insygniami królewskimi. Jego atrybutami są: anioł podający włócznię, chorągiew krzyż, turban turecki. ~ św. Bazylidesa m. (+ ok. 202), św. Jana Hagioryty zk. (+ 1065), śwśw. Marcjalisa bpa, Alpiniana, Austri- kliniana (+ III w.), św. Teobalda kpł. ps. (+ 1066) 1 lipca Otton germ. Odward - dziedzictwo, majątek Św Otton z Bambergi, biskup (ok. 1060-1139). Urodził się w SzwabŹŹ, w rodzinie szlacheckiej. Do Polski przybył jako kleryk w or- szaku opata Henryka z Wurzburga, który został później arcybiskupem gnieźnieńskim. W młodym wieku był kapelanem na dworze księcia Włady- sława Hermana. Po powrocie do Niemiec został kanclerzem cesarza Henryka IV a później bisku- pem Bambergi. Dał się poznać jako wytrawny dy- plomata, budowniczy i administrator. W roku 1124 na prośbę Bolesława Krzywoustego Otton przybył na Pomorze, aby je chrystianizować. Ewangelizował i chrzcił m. in. w Stargardzie, Py- rzycach, Kamieniu, Szczecinie, Lubinie, Koło- brzegu, Białogardzie. Jego misja, mimo trudności i przeciwieństw zakończyła się pomyślnie. Pod- czas drugiej wyprawy stworzył na Pomorzu zręby organizacji kościelnej. Pochowano go w opactwie na Górze św. Michała niedaleko Bambergi. Kano- nizacji dokonał papież Klemens III w 1189 roku. Św. Otton jest patronem archidiecezji szczeciń- sko-kamieńskiej, Pomorza. W IKONOGRAFII św Otton przedsta- wiany jest w stroju biskupa, czasami ma paliusz. ~ śwśw. Aarona i Juliana, mm. (+ 287), św. Domi- cjana op. (+ V w.), św. Eparchiusa op. (+ 581), św. Galla bpa Clermont (+ 551 ), św. Marcina bpa (+ III w.), św. Symeona Salos (+ VI w.), św. Teodo- ryka kpł. (+ 633) 2 lipca Bernardyn zob. 20 maja Św Bernardyn Realino, kapłan. urodził się w Carpi koło Ferrary Studiował medycynę w Modenie i BolonŹŹ. Doktor prawa rzymskiego i cy- wilnego. Był burmistrzem Felizzano, sędzią w Ca- stel Leone, doradcą i pełnomocnikiem namiestnika Neapolu. Kiedy miał 34 lata, podczas rekolekcji podjął decyzję radykalnej zmiany życia. Wstąpił do jezuitów W trzy lata później przyjął święcenia ka- płańskie. Pracował jako mistrz nowicjatu. Uznanie zyskał jako wybitny kaznodzieja. W 1574 roku wy- słano go do Lecce, gdzie pozostał do śmierci. Swoją życzliwością i pobożnością podbił serca mieszkań- ców którzy nazywali go "ojcem miasta". Miał dar ekstaz, proroctw uzdrawiania. Pod koniec życia bardzo cierpiał. 'trzy lata przed śmiercią utracił wzrok. Zmarł 2 lipca 1616 roku. Beatyfikowany przez Leona XIII w 1895 roku. Kanonizował go Pius XII ( 1947). Św Bernardyn jest patronem Lecce. W IKONOGRAFII przedstawiany jest z Dziecięciem Jezus na rękach, które miał otrzymać od Matki Bożej podczas jednej ze swoich ekstaz. ~ św. Eutychiusza m. (+ III w.), św. Monegundy (+ VI w.), bł. Piotra bpa z Luksemburga kard. (+ 1387), śwśw. Procesa i Martyniana, mm. (+ III w.), św. Śwituna bpa Winchester (+862) 3 lipca Tomasz zob. 28 stycznia ŚW TOmaSZ, ApOStOł (+ ok. 67). zwany także Didymos, "Bliźniak". Należał do ścisłego gro- na Dwunastu Apostołów. Ewangelie wspominają go kilkakrotnie: kiedy jest gotów pójść z Jezusem na śmierć (J 11,16); w Wieczerniku podczas Ostat- niej Wieczerzy (J 14,5); osiem dni po zmartwych- wstaniu, kiedy ze sceptycyzmem wkłada rękę w bok Jezusa (J 20,19 nn); nad Jeziorem Geneza- ret, gdy jest świadkiem cudownego połowu ryb po zmartwychwstaniu Jezusa (J 21,2). Według trady- cji św. Tomasz ewangelizował Partów (Iran). Dotarł do IndŹŹ, gdzie poniósł męczeńską śmierć w Kala- minie (?). Pochowano go w Mailapur (dzisiaj przedmieście Madrasu~. W III wieku relikwie prze- niesiono do Edessy potem na wyspę Chios. W 1258 roku krzyżowcy przewieźli je do Ortony w ItalŹŹ. Św. Tomasz jest patronem IndŹŹ, PortugalŹŹ, Urbino, Parmy Rygi, Zamościa; architektów budowni- czych, cieśli, geodetów kamieniarzy murarzy sto- larzy, małżeństw teologów. W IKONOGRAFII św. Tomasz przed- stawiany jest jako młodzieniec (do XIII w. na Za- chodzie, do XVIII w. na Wschodzie~, później jako starszy mężczyzna w tunice i płaszczu. W prezen- tacji ikonograficznej powraca wątek "niewierne- go" Tomasza