Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
Jest to mięśniówka poprzecznie prążkowgŃą ęŃ-jąeą syncytia@44 pśniową. W komorach jest ona gruba, w przedsionkach elew-ą ą jggąąa się tu w p@@8 tższe, bardziej powierzchowne, wspólne 4 la obu przedsw-gjąę w-ąz krótsze, łP 9 eranicząjące się do Jednego przedsionka. Również mięśni%ąją pęzeęrody międz 3 T 6 e 9 nkowei jest cienka. Mięśniówka komór, znacznie grubsza w komorze lewej ąg pęąwet układa się 08988 rży warstwy nie dające sięJednak wyraźnie i ostro odgrąntezw pąŃeważ liczne 8844 xlnei warstwy przechodzą w drugą. Włókna warstwy powteężehwwnej, skośnie błeś 848 pierścieni włóknistych ku dołowi, zaginają się u wierzehąnęą ąjj 3 ę wytwarz 8@wca Oortea cordis)i wnikają w głąb Warstwa śro 4 Kowa poprzecznie i okrężnie oPWWPmory, przeważnie każdą z nich oddzielnie. Warstwa głw-g-ą w przedłużeniu@@83 e 8 wierzchownych biegnie podłużnie, przyczepiając się ejąąeww ąą szkieletB Beóaustwata wytwarza również beleczki mięśniowe i miecąc twąąwkow@te PGe@994 ędzrkomorowa zbudowana jest z mięśniówki warstwy jęęyząąj i wewnęO@@oWmor:tworzy ona część mięśniową przegrody międzrkoną-ąŃj jars rnuc@@6848 e****i**aria):tylko mały tylna-górny Jej odcinek stan%:ezęsę błoniastą prFe 869 Yvrs membrdndeedjWskurczu komór zamykają się zastawki przełsiortąwąaąorowe, a oP 8. koniuszka serca, przy czym światło komory skraca się i zwęża, a z obu krew zostaje wessana z żył do przedsionków. Serce jest pompą ssąca-tłoczącą. Oprócz właściwego mięśnia pracy w sercu występuje swoisty mięśniowy układ p r zew od z ący, który reguluje rytmiczne ruchy serca. Składa się on z węzła zatokowa-przedsionkowego oraz z części przedsionkowa-komorowej. Węzeł zatokowa-przedsionkowy modus rinuatrialis), zbudowany z węzłowato splecionych włókien mięśniowych serca, leży na przednim brzegu ujścia z, głównej górnej i kończy się w bruździe granicznej przedsionka prawego. Część przedsionkowa-komorowa składa się z węzła przedsionkowa-komorowego modus dtriotentricu(aria)oraz pęczka przedsionkowa-komorowego(fuciculus dtrioven(ricularis), zbudowanego z pnia Oruncus)dzielącego się na odnogę prawą i lewą jeru deatrum et smistrum), oraz podwsierdziowych rozgałęzień końcowych, tzw. włókien Purkinjego. Węzeł leży na dnie przedsionka prawego, pień biegnie w przedłużeniu węzła na górnym brzegu przegrody międzykomorowej mięśniowej, odnogi po jej prawej i lewej stronie zstępują do komór i kończą się w mięsniach brodawkowatych. Węzeł zatokowa-przedsionkowy jest miejscem wytwarzania się bodźców, węzeł przedsionkowa-komorowy zaś zwalnia przewodnictwo bodźcowe. Ścianę serca zaopatrują naczynia wieńcowe. T. wieńcowa lewa(a, corondria rinirra)odchodzi z lewej zatoki aorty i oddaje grubą gałąź międzykomorową przednią(r. intrtenmcularisdnterior)do bruzdy międzykomorowej przedniej:główny pień po krótkim przebiegu przedłuża się w gałąź okalającą(r. circumfezuO, która w bruździe wieńcowej z powierzchni przedniej przechodzi na powierzchnię tylną serca. T. wieńcowa prawa 0. eoronarid deatrd)odchodzi z prawej zatoki aorty, przebiega w bruździe wieńcowej po stronie prawej i jako gałąź międzykomorowa tylna(r. imerventricularis porerior)w bruździe o tej samej nazwie zstępuje ku dołowi. Pomimo licznych zespoleń tętnice wieńcowe fizjologicznie są tętnicami końcowymi i nie stanowią dostatecznego zabezpieczenia przeciw zawałom serca. Z naczyń żylnych zatoka wieńcowa(sinus coronarius)doprowadza większość krwi żylnej do prawego przedsionka. Z dopływów zatoki z, sercowa wielka 0, cdrdiccd magnal pod względem przebiegu odpowiada t. wieńcowej lewej, z. sercowa mała 0, ordiacd parad)zaś-t. wieńcowej prawej. Poza tym z większych dopływów zatoki w bruździe międzykomorowej tylnej biegnie z, sercowa środkowa(t. cdrdiaca media). Liczne żyły najmniejsze jut, cdrdiacde mmimae)wiodą krew bezpośrednio do jam serca. Do własnego układu nerwowego serca, który w większości zawiera włókna bezrdzenne oraz liczne komórki zwojowe włączone w przebieg nerwów, z zewnątrz dochodzą włókna nerwowe współczulne oraz przywspółczulne, które tworzą splot sercowy(pleaua cdrdidcua). Współczulne pobudzające nerwy sercowe pochodzą ze wszystkich trzech zwojów szyjnych oraz 2-4 zwoju piersiowego:przywspółczulne hamujące gałęzie sercowe pochodzą bezpośrednio przeważnie z części szyjnej n. błędnego oraz z jego gałęzi, n. krtaniowego górnego i dolnego. Serce objęte jest workiem włóknista-surowiczym, składającym się z osierdzia włóknistego(perieardium ńbrosum), stanowiącego grubą włóknistą warstwę zewnętrzną, oraz z osierdzia surowiczego(pericardium serosum). W skład jego wchodzi blaszka ścienna(lamina pdrietlis), z którą zrasta się osierdzie włókniste, oraz blaszka trzewna(lamina msceralis), inaczej zwana nasierdziem(epicardium), ściśle przylegająca do'mięśnia sercowego. Między obu blaszkami surowiczymi w warunkach normalnych znajduje się włosowata surowicza Jama osierdzia(coti(os pericordidlis s. comm pericdrdii), zawierająca ślady płynu surowiczego. Linia przejścia blaszki ściennej w trzewną leży na naczyniach, przy czym aorta, pień płucny oraz z, główna górna na przestrzeni kilku centymetrów znajdują się w obrębie osierdzia. Część jamy osierdzia, tzw. zatoka poprzeczna osierdzia Oinua mnstersus pericdrdii), leży bezpośrednio ku tyłowi od aorty i pnia płucnego. Osierdzie stanowi ochronę serca, jego podłoże ślizgowe oraz hamuje nadmierne rozciąganie się serca. W obrazie rentgenowskim serce stanowi część tzw. , cienia środkowego"ograniczonego z obu boków jasnymi polami płuc. Zarys rentgenogramu serce i jego wielkich naczyń na prawym i lewym brzegu tworzy charakterystyczne łuki