Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.

 

Reszta ustępu zawiera wprawdzie liczne, bardzo mgliste aluzje mitologiczne, ale w swej obecnej formie jest to przede wszy Literatura 369 stkim starannie opracowane dzieło teologiczne, które wieści wielkość i sławi Marduka pod jego pięćdziesięcioma imionami. Enuma elisz to wprawdzie najdłuższy i najlepiej zachowany, ale nie jedyny mit o stworzeniu świata, powstały w środowisku babilońskim. Motyw stworzenia ludzkości z krwi zabitego boga powtarza się w innej legendzie, w której ludzi stworzyła bogini; legenda ta, z której dochował się jeden fragment z epoki starobabilońskiej, stała się później częścią obrzędu odprawianego przy narodzinach dziecka. W wersji starobabilońskiej bogowie zwracają się do mądrej bogini Mami: Tyś łonem praodwiecznym, stworzycielką ludzkości, Stwarz teraz Lullu [słowo to znaczy być może "dzikus" albo "~labowity"], nieclxaj nosi jarzmo... Niutu [ixme imię bogini-stworzycielki] otworzyła usta I rzekla wielkinx bogom: "Czynię wszystko, co trzęba., ...iViechaj sianie się Lullu! ...Niechaj z gliny powstanie, niech krew go ożywi:' Enki usta otworzył i rzekł wielkim bogom: "...Niechaj zarżną jednego boga... Niech Ninhursang zmiesza Alinę z jego cialexn i brwią..." Późniejsza wersja asyryjska podaje szczegóły, jak to bogini l~'Lami wziąwszy bryłę gliny odłamała od niej czternaście kawałków: Czternaście kawałków ułamała, siedem położyła po prawicy, Siedem po lewicy; między nimi ustawiła ceglę. Siedem i siedem łon: siedem zrodziło mężczyzn, Siedem zrodziło lśobiety; Praodwieczne łono, stworzycielka IOSII, ~yl:oxiczyła ich parami, Parami ustawiła przed sobą; plami nadała im kształt prawdziwy ch ludzi. Wspomniana w tekście cegła na pewno używana była w jakimś magi~znym obrzędzie odprawianym przy narodzinach dziecka. Dalej tekst gt~r~i: '_~liechaj położna raduje się w domu kobiety w połogu, Kiedy Brzemienna (tj. bogini-matka] obdarza ją dzieckiem, Niechaj matka niemowlęcia "ściśnie się w sobie" [zxxaczenie tego czasownika nie jest jasne; może tu chodzić e odpowiednie ruchy mięśni znające dopomóc polożuej ]. 24 Wielkość i upadek Babilonii 370 Wielkość i upadek Babilonii Inny mit o stworzeniu świata (tym razem sumeryjski z trzeciego tysiąclecia) wyjaśnia powstanie grupy ośmiu bogów. Akcja tej legendy rozgrywa się w krainie Dilmun, którą pod względem geograficznym utożsamia się bądź z Bahrajnem, bądź też (według sumerologa S. N. Kramera, na którego pracy Sumerian Mythobogy, 1944, s. 54 i następne, opiera się poniższe streszczenie mitu) z rejonempołożonym na wschodnim brzegu Zatoki Perskiej. Literatura sumeryjska uważała Dilmun za starodawny ośrodek cywilizacji, wcześniejszy nawet od Eridu, i nie jest wykluczone, że kraj ten zasiedlony był przez Sumerów, nim jeszcze wywędrowali do Mezopotamii. Mit ukazuje Dilmun jako krainę Złotego Wieku: l~raina Dilmun jest niepokalana, kraina Dilmun jest czysta... Lew nie zabija, Wilk nie porywa jagnięcia, Nieznany jest pożerający ziarno... Jej [kraal yJ stara kobieta nie mówi: "Jestem starą 'kobietą." Jej stawy mężczyzna nie mów-i: "Jestem starym mężczyzną..:' 1 Jest to więc kraina szczęśliwa i żyzna. To tu właśnie bóg Enki zapłodnił boginię Ninhursang i sprawił, że poczęła: Przyjęła na::ienie w swe łono, nasienie Enki. Jeden dzień byl jej jednym miesiącem, Dwa dni buły jej cłwoma miesiącami...2 i w rezultacie w dziewięć dni dopełniła dziewięciu miesięcy ciąży i wydała na świat córkę, Ninmu. Dojrzał ją czuły na wdzięki niewieście Enki i z kolei posiadł swą córkę Ninmu. Po upływie dziewięciu dni urodziła ona córkę Ninkura, którą Enki także posiadł. Ninkura urodziła córkę Uttu, ale gdy Enki usiiował i ją zapłodnić, wdała się w sprawę Ninhursang i zażądała widocznie, by Enki przyniósł jej wpierw w darze ogórki, jabłka i winogrona. Gdy Enki się z tego wywiązał, Uttu z radością przyj