Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
Doniosłe znaczenie mają przepływy towarowe, bezcłowa wymiana dóbr, ujednolicenie stawek i opłat celnych, o ile takie istnieją, określenie wysokości górnej lub dolnej granicy cen, dążenie do wspólnej waluty itd. Wymiana walutowa jest nieograniczona, zaś przyjęcie w niedalekiej przyszłości (1997-1999) wspólnej jednostki monetarnej, obecnie tzw. ECU, sprzyjać będzie rozliczeniom pieniężnym. Dlatego definiowanie narodowego rynku pracy staje się coraz bardziej umowne, zaś w przyszłości nie będzie istniało, ze względu na ustanie ograniczenia transferowego osób. Nie będzie więc definicji zamkniętego rynku narodowego. Podobne tendencje odnosimy do warunków państw postsocjalistycznych, w tym Polski. Przyjęcie naszego kraju do Wspólnoty Europejskiej pozwoli na szersze otwarcie rynków: towarowego, kapitałowego oraz pracy. Jeśli te dwa pierwsze rynki mają większe możliwości wejścia do Wspólnoty, to rynek trzeci będzie wymagał jeszcze dość długo dostosowania się do wymagań rozwiniętych państw europejskich. Państwa te chronią własne interesy, przede wszystkim interesy swych obywateli przed napływem osób z zewnątrz. Chodzi o ewentualną utratę pracy i zarobku w ojczystym kraju. Sprawy te nader skomplikowane dotyczą sfery ekonomicznej i społecznej. Nastąpią zatem zmiany w prowadzonej polityce rynku pracy zarówno w poszczególnych krajach, jak i konieczność wypracowania wspólnej polityki zjednoczonych państw. Polityka rynku pracy, inaczej polityka zatrudnienia czy polityka siły roboczej oznacza, iż celem jest działanie aktywne dla zapewnienia pełnego zatrudnienia. Przez pełne zatrudnienie rozumiemy taki stan, w którym stopa bezrobocia jest niewysoka i nie przekracza pewnego poziomu, przyjętego dla danego kraju (np. 2-3% ogółu zatrudnionych). Sprawę racjonalności zatrudnienia pozostawia się jednostkom podstawowym, Rynek pracy i bezrobocie 31 I tj. przedsiębiorstwom. Należy jednak zaznaczyć, iż ogólna polityka państwa w zakresie zatrudnienia może walnie przyczynić się do jej optymalizacji. Nie nawiązujemy tu do powszechnie stosowanej zasady w gospodarkach planowanych centralnie, gdzie polityka zatrudnienia oznaczała pełne i racjonalne wykorzystanie zasobów pracy. W gospodarce rynkowej te dwa człony winny się uzupełniać, jednak akcent ogólny przejawia się w pełnym zatrudnieniu, zaś racjonalność w drodze szczegółowych decyzji jednostek gospodarujących. ¦i- Podział rynku pracy (segmentacja) pozwala również na przyjęcie następującego dzielenia: pierwotny (pierwszy, prymarny), wtórny (drugi, dualny). Spotykamy także określenie: bałkanizacja rynku pracy. Nie przyjęło się ono w literaturze przedmiotu bądź inaczej nie zostało zaakceptowane, tak jak to ma miejsce w stosunku do pojęcia segmentacji. Pierwotny rynek pracy oznacza, iż występują na nim osoby o określonych kwalifikacjach, zawodach, czy innych cechach szczególnych, powodujących ich wyższą atrakcyjność w zakresie popytu. Rynek pracy wtórny (drugi) charakteryzuje się występowaniem na nim osób o niskich płacach, o zawodach zanikających, szczątkowych, a w konsekwencji będzie to praca o wysokim stopniu fluktuacji. Wtórny rynek pracy przyjmuje przede wszystkim osoby z grup mniejszości narodowych, z emigracji zarobkowej, kobiety o niskich kwalifikacjach, robotników o niskich dochodach. Badania w tym zakresie przynoszą wiele ciekawego materiału, zaś wraz z danymi statystycznymi dostarczają informacji o sytuacji materialnej i społecznej różnych grup pracowniczych. Statystyka pracy stanowi więc wydzieloną dziedzinę statystyki ogólnej, w tym problematyka zatrudnienia i rynku pracy jest zaliczana do podstawowych trendów rozwoju społeczno-gospodarczego. Reasumując dotychczasowe rozważania stwierdzamy, iż niezmiernie ważnym zagadnieniem w teorii ekonomii i w dydaktyce jest wyodrębnienie teorii rynku pracy. Uh 3. BEZROBOCIE, POJĘCIA OGÓLNE Definiowanie pojęcia bezrobocia jest już dobrze rozeznane w literaturze przedmiotu. Można stwierdzić, iż w ustawodawstwie jest ono określone w sposób jednoznaczny. Bezrobocie oznacza, że osoba zdolna do wykonywania pracy i poszukująca jej pozostaje poza pracą. Regulacja w tym zakresie jest następująca:^,^..