Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.

 

Czyni j Matka Natura. MusiaBa ucieka ze [wiata betonu, szkBa i asfaltu. SchroniBa si tutaj. W Bieszczadach. W Beskidzie Niskim. W krainie Aemków, Rusinów, Rusnaków, Bojków, HucuBów, UkraiDców, Cyganów, WoBochów i Polaków -caBej rzeszy ludów, o których najcz[ciej wiadomo tyle, |e byli. Czy| mo|na si dziwi zachwytowi poety, Jerzego Harasymowicza, w którego wierszach tyle buków i brzóz, poBonin, gór i cerkwi? Poeta potrafi lepiej opisa pejza|. Poeta potrafi wicej. Oddaj mu wic gBos, nie pierwszy zreszt raz, na kartach opisujcych moj podró| Wstaje ksi|yc nad OsBaw Cho [wiat z upaBu drzemie Góry do stop si kBad Lipa wydBu| swe cienie W gstwinie olch zachodu [wietlik Ga[nie i coraz ci|ej dzwiga Mniszkiem porosBe ruiny cerkwi I wielkie skrzydBa serafina (...) I szum OsBawy coraz wikszy Na ksi|yc wejdziesz prosto jarem Drzewo do snu ukBada li[cie I jastrzb wzywa bogi stare Dramaty stygn w ruinie cerkwi Czarne i maBe |ycia s ikony 108 Jeste[my tylko rodzajem [wierszczy Uleci li[ piszcej dBoni (Letni wieczór) Historycy przekonuj, |e dawno, bardzo dawno temu, bo na przeBomie I i II wieku (!) przez Bieszczady przebiegaB jeden z rzymskich szlaków handlowych. Wydaje si te|, |e przez nastpne 1000 lat nie byBo tu osadnictwa, chocia| ju| w VI wieku pojawili si na tych terenach SBowianie. Na pocztku [redniowiecza ziemie te nale|aBy do paDstwa BiaBych Chorwatów. Wywodzili si oni a| z Kaukazu. W X wieku tereny te byBy ju| w posiadaniu dynastii Piastów. Potem przejB je Wielki Ksi|e Kijowski WBodzimierz. Na krótko odzyskaB je dla Polski BolesBaw Chrobry. Na przestrzeni dziejów, od X do XIV wieku, toczono bezustanne wojny o te "dzikie pola". Do walk wBczyli si nawet Wgrzy i przez pewien czas ziemia sanocka nale|aBa do monarchy Gejzy II. Dopiero w okresie panowania Kazimierza Wielkiego przyBczono caB Ru[ Czerwon do Polski. Od tej te| pory datuje si rozwój osadnictwa na tych terenach. Tyle na temat "prehistorii" KomaDczy. Wie[ zostaBa zaBo|ona w 1512 roku. Przywilej lokacyjny otrzymaB Iwanko ze Szczawnego od starosty sanockiego MikoBaja Kamienieckiego. Wie[ nazwano Krzemienna. Wkrótce jednak przyjBa si nazwa - KomaDcza, by mo|e od nazwy Kumanieckiego Potoku, albo od Kumanczy, tatarskiego plemienia, które dotarBo przed wiekami na te ziemie. Ju| pidziesit lat po lokacji wsi, w dokumentach wystpuje jako KomaDcza