Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
dawnymi koloniami) oraz nie należące do Republiki, ale związane z nią specjalnymi układami państwa i terytoria członkowskie (głównie dawne protektoraty). Organami Unii byli: prezydent Unii, którym był prezydent Republiki, Wysoka Rada Unii i Zgromadzenie Unii, w którym jak i w Radzie uczestniczyli przedstawiciele zarówno metropolii jak i krajów członkowskich. W strukturze Unii ujawniły się już więc w miejsce tradycyjnych tendencji asymilacyjnych nowe tendencje federalistyczne. Nie zapobiegały ona jednak procesom dekolonizacyjnym; w ślad za Wietnamem niepodległość uzyskały w T 1949 Laos, w r. 1954 Kambodża, w 1956 r. Maroko i Tunezja, w 1958 r. Gwinea Walkę o wyzwolenie podjęła Algieria (416). W maju 1958 r. konflikt algierski doprowadził do rozkładu IV Republiki Zgromadzenie Narodowe pod naciskiem armii i w poczuciu swej bezsilności przelało władzę wykonawczą na gen. de Gaulle'a, który zdecydował się powrócić do życia politycznego, i powierzyło mu zadanie opracowania nowej konstytucji - z zachowaniem 4 podstawowych zasad demokracji burżuazyjnej: a) wyborów powszechnych, b) podziału władzy, c) odpowiedzialności politycznej gabinetu, d) niezawisłości sądownictwa. 416. V Republika. Gen. de Gaulle, wywiązując się z powierzonego sobie zadania poddał pod referendum 28 września 1958 r. projekt konstytucji. Była to piętnasta konstytucja w historii Francji. Została ona przyjęta i ogłoszona 4 października 1958 r. W ten sposób narodziła się V Republika. Ustrój V Republiki odbiega już daleko od wzoru parlamentarnej III Republiki. Zbliżony jest bardziej do typu republiki prezydencjalnej. Zaznaczyło się to szczególnie wyraźnie po wprowadzeniu do konstytucji w r. 1962 r. zmiany, w myśl której prezydent ma być wybierany przez całą ludność na lat siedem, w głosowaniu bezpośrednim (inaczej niż w Stanach Zjednoczonych); gdzie wybory ,prezydenta są formal- nie wyborami pośrednimi. Konstytucja w zasadzie wprowadziła rządy parlamentarne, lecz zostały one ujęte w taki sposób, by zabezpieczyć przewagę władzy wykonawczej nad ustawodawczą. Władza wykonawcza jest wysunięta - nawet formalnie w samym tekście konstytucji - na pierwsze miejsce, gdy tymczasem inne konstytucje 'burżuazyjne z reguły na pierwszym miejscu zajmują się władzą ustawodawczą. Konstytucję V Republiki można określić jako próbę konstytucji burżuazyjnej nowego typu, która w okresie kryzysu Państwa burżuazyjnego szuka nowego rozwiązania problemu Podziału władzy i próbuje zerwać z takimi formami konstytucyjnymi, które prowadzić mogą do przerostu władzy ustawodawczej albo też do dyktatury jednostki. Konstytucja podjęła na nowo problem kolonialny, przepro- wadzając reorganizację powstałej w 1946 r. Unii Francuskiej (415). Na wzór brytyjskiej Wspólnoty Narodów {45?, 458) przyjęto dla niej nazwę Wspólnoty Francuskiej (Communaute Francaise), ale utrzymana została przewaga metropolii w stosunku do państw członkowskich. Pod wpływem wystąpienia de Gaulle'a w Dakarze w r. 1959 wprowadzono do konstytucji poprawkę, w myśl której państwa członkowskie, mimo uzyskania niepodległości, mogą nadal należeć do Wspólnoty, ale tylko na podstawie specjalnych układów. Skoro zaś państwa te w r. 1960 niezależność uzyskały, Wspólnota Francuska w kształcie nadanym jej przez konstytucję przestała istnieć. W rzeczywistości utrzymała się ona nadal, lecz egzystencja jej przestała się opierać na wewnętrznym prawie konstytucyjnym, a stosunki jej z państwami członkowskimi, określone odrębnymi umowami, opierają się obecnie, tylko na prawie międzynarodowym. ozdział XXVI NIEMCY W XIX I XX W. 417. Rys historyczny i plan wykładu. W r. 1806 I Rzesza Niemiecka zakończyła swe istnienie (284). Zanikła ostatnia więź, która łączyła z sobą blisko 300 różnorodnych tworów państwowych na ziemiach niemieckich. Niemcy stanęły wobec konieczności gruntownej reorganizacji politycznej. Przede wszystkim musiał się dokonać proces integracyjny, prowadzący do powiększenia się niektórych państw kosztem likwidacji państw drobniejszych. Francuska Rewolucja Burżuazyjna przyczyniła się nie tylko do wyzwolenia ruchów antyfeudalnych i do powstania pierwszych państw burżuazyjnych w Niemczech, wpłynęła ona również na rozbudzenie ogólnoniemieckiego poczucia narodowego. Hasło przyznania całej ludności praw obywatelskich pociągało za sobą pogłębienie świadomości narodowej w szerokich kręgach społeczeństw europejskich. Proces ten zaznaczył się bardzo dobitnie w dziejach Niemiec XIX w