2 k...

r.o. W ustawie tej przyjêto, i¿ zakresem woli ma³¿onków, wyra¿onej w oœwiadczeniach przewidzianych w art. 2 k.r.o., jest objête równie¿ sporz¹dzenie aktu ma³¿eñstwa jako wy³¹cznego dowodu, za pomoc¹ którego mo¿na wykazaæ zawarcie ma³¿eñstwa podlegaj¹cego prawu polskiemu. Wobec tego nie ma potrzeby stawiania wymogu wobec ma³¿onków, aby sw¹ wolê wyrazili jeszcze ponownie w postaci wniosku do kierownika u.s.c. w sprawie wpisu zawarcia ma³¿eñstwa do rejestru cywilnego. Wed³ug ustawy z 17 maja 1990 r. o podziale zadañ i kompetencji okreœlonych w ustawach szczególnych pomiêdzy organy gminy a organy administracji rz¹dowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 34, poz. 198 z póŸn. zm.) kierownik u.s.c. jest integraln¹ czêœci¹ administracji samorz¹dowej i w³adzy pañstwowej. Zazwyczaj jeden u.s.c. istnieje dla ka¿dej gminy, chocia¿ wojewoda mo¿e ustanowiæ jeden u.s.c. dla kilku gmin lub na obszarze jednej gminy mo¿e byæ kilka urzêdów z zachowaniem kompetencji wzglêdem okreœlonego terytorium. W takiej sytuacji dla ka¿dej parafii w³aœciwy jest u.s.c. tej gminy, na której terenie znajduje siê urz¹d parafialny, w którym nupturienci zawarli dane ma³¿eñstwo kanoniczne. 2.3.5. Termin zawiadomienia u.s.c. o zawarciu ma³¿eñstwa kanonicznego ze skutkami cywilnymi Innym istotnym warunkiem, jaki zosta³ wyraŸnie postawiony w konkordacie, jest termin, jaki ma up³yn¹æ od dnia zawarcia ma³¿eñstwa kanonicznego do przes³ania 256 XVI. Ochrona ma³¿eñstwa i rodziny zawiadomienia do kierownika u.s.c, którego niedotrzymanie mo¿e spowodowaæ dotkliwe nastêpstwa, a mianowicie: sankcjê cywiln¹ w postaci niezaistnienia ma³¿eñstwa cywilnego. Artyku³ 10 ust. 1 pkt 3 konkordatu stanowi, i¿ wniosek zawiadamiaj¹cy o zawarciu ma³¿eñstwa ma byæ przekazany do urzêdu stanu cywilnego w terminie piêciu dni od dnia zawarcia ma³¿eñstwa kanonicznego. Ustawa z 24 lipca 1998 r. nazywa ten wniosek zawiadomieniem. Ró¿nica terminologiczna w tym przypadku nie jest istotna. W art. 10 konkordatu odpowiednikiem polskiego terminu wniosek jest bowiem w tekœcie w³oskim notifica, czyli zawiadomienie. Artyku³ 8 § 3 k.r.o. w wersji znowelizowanej ustaw¹ z 24 lipca 1998 r. stanowi: „Zaœwiadczenie, o którym mowa w § 2, wraz z zaœwiadczeniem sporz¹dzonym przez kierownika urzêdu stanu cywilnego na podstawie art. 41 § 1 duchowny przekazuje do urzêdu stanu cywilnego przed up³ywem piêciu dni od zawarcia ma³¿eñstwa [...]". Terminu piêciu dni samowolnie nie mo¿na przed³u¿aæ. Dla œlubów zawartych w sobotê termin zawiadomienia up³ywa wiêc w czwartek nastêpnego tygodnia, dla œlubów zawartych w niedzielê — w pi¹tek. Gdyby ostatni dzieñ terminu przypad³ w dniu ustawowo wolnym od pracy — ostatnim dniem zawiadomienia jest najbli¿szy dzieñ roboczy. W sytuacji nadzwyczajnej bieg terminu ulega przed³u¿eniu. Artyku³ 8 § 3 w tej sprawie postanawia: „Je¿eli zachowanie tego terminu nie jest mo¿liwe z powodu si³y wy¿szej, bieg terminu ulega zawieszeniu przez czas trwania przeszkody". Artyku³ 10 ust. 1 pkt 3 konkordatu stanowi: „termin ten ulega przed³u¿eniu"; zaœ art. 8 § 3 k.r.o. mówi dok³adniej: „bieg terminu ulega zawieszeniu przez czas trwania przeszkody". W œwietle k.c. pod pojêciem si³y wy¿szej nale¿y rozumieæ zdarzenie, którego nie mo¿na by³o przewidzieæ i któremu nie mo¿na by³o siê oprzeæ. Nie mo¿na wiêc pod tym okreœleniem doszukiwaæ siê zaniedbania tego obowi¹zku przez duchownego. Skutki takiego zaniedbania mog³yby byæ bardzo dotkliwe dla samych ma³¿onków, jak równie¿ dla osób trzecich (np. dla potomstwa). Ma³¿onkowie bowiem mogliby ca³ymi latami ¿yæ w przekonaniu, ¿e s¹ ma³¿eñstwem tak¿e wobec prawa cywilnego, a prawdê poznaæ dopiero w sytuacjach kryzysowych, jak np. œmieræ jednego z ma³¿onków. Przez termin „si³a wy¿sza" nale¿y zatem rozumieæ powa¿n¹ przyczynê uniemo¿liwiaj¹c¹ przes³anie takiego zawiadomienia. Jako si³ê wy¿sz¹ mo¿na zakwalifikowaæ œmieræ lub ciê¿k¹ chorobê duchownego odpowiedzialnego za nieprzekazanie takiego zawiadomienia w okreœlonym czasie. W razie zaistnienia takiej przyczyny termin ten ulega przed³u¿eniu do czasu jej ustania