I przypomnia�em sobie kucharza Pierre�a z Urbisu...

Co za los! Sta�em si� pogromc� kucharzy! Jakby wyczuwaj�c niebezpiecze�stwo, legionista odwr�ci� si� - i dosta� kot�em po g�owie. Omal mi r�ce nie odpad�y po tym ciosie. �o�nierz run�� og�uszony na ziemi�. Szybko wr�ci�em do kucharza i stwierdzi�em, �e oddycha i lada chwila odzyska przytomno��. Zdar�em z niego brudny fartuch, mocno zwi�za�em r�ce, �ci�gn��em do po�owy spodnie, �eby nie m�g� rusza� nogami i zatka�em mu usta kawa�kiem jego w�asnej koszuli. Pobieg�em do drugiego legionisty. W sam� por�, w�a�nie zacz�� si� rusza�. Wzi��em ze sto�u n� kuchenny i przystawi�em biedakowi do gard�a. Oddzia�y saperskie, chluba Mocarstwa, sta�y niemal na r�wni z pretorianami i awiatorami. W tych oddzia�ach s�u�� nawet twardog�owi arystokraci z gatunku tych, co to umr�, ale nie z�ami� przysi�gi. Ale ten oddzia� wyra�nie sk�ada� si� z prostszych ludzi maj�cych o honorze nieco odmienne poj�cie. - Pi�nij tylko, zarazo, a zrobi� z ciebie gulasz - wysycza�em, w�ciekle szczerz�c z�by. - Rozumiesz? Poblad�y �o�nierz pokiwa� g�ow�. Jedna �renica zala�a si� krwi� i by�a wi�ksza od drugiej - zafundowa�em biedakowi wstrz�s m�zgu. Zreszt�, po co go �a�uj�, oni nas nie �a�owali! - Ilu tu jest ludzi? - zapyta�em. - Dwie setki... - wyszepta� �o�nierz. - Co? - zerkn��em na st�, kt�ry m�g� pomie�ci� najwy�ej czterdziestu ludzi. - Wok� s� jeszcze cztery kuchnie... - Gdzie dok�adnie? - spyta�em tak gro�nie, jakbym planowa� wyr�n�� wszystkich kucharzy i skaza� saper�w na �mier� g�odow�. �o�nierz pokaza�. Okaza�o si�, �e wyszli�my w samym �rodku pier�cienia kuchni polowych. - Kiedy tu przyjd�? - Nie wiem... - Nie ��yj! - Przysi�gam na Zbawiciela, nie wiem! - wypali� �o�nierz. Zbyt g�o�no. Musia�em przycisn�� mu n� do gard�a. Nie zrani�em, ale pogrozi�em. - Daleko st�d do granicy? - Pi�� kilometr�w... mo�e mniej. Nareszcie dobra wiadomo��... - Po co was tutaj przygnali? - zapyta�em na wszelki wypadek. �o�nierz nieoczekiwanie okaza� si� krn�brny: - A kto by prostym �o�nierzom... Aa! Przy�o�y�em mu z ca�ej si�y. Mo�e nawet spowodowa�em powt�rny wstrz�s m�zgu. - Nie ��yj - poradzi�em. - Prostym �o�nierzom nikt nie melduje, oni i tak wszystko wiedz�. No? - Zb�j Ilmar ze wsp�lnikami porwali biskupa Gerarda i m�odszego ksi�cia Markusa - szybko raportowa� �o�nierz. - I przez starodawne katakumby przeganiaj� ich na osma�sk� stron�, �eby tam torturowa�. Kazali nam robi� wybuchy w sztolniach, zasypa� wszystkie przej�cia... Mo�e tak w�a�nie by�o. Mo�e nie spodziewano si�, �e razem z kobietami, dzieckiem i starcem zdo�amy tak szybko przej�� podziemnymi korytarzami. A mo�e oba rozwi�zania urz�dza�y Dom? Albo zasypa� nas w jaskiniach, albo odci�� drog� i wtedy b�dziemy zmuszeni si� podda�, wszystko jedno, byleby�my tylko nie zdo�ali uciec. - Potrzebny mi d�ugi sznur - oznajmi�em. - Jak powiesz, gdzie taki znale��, daruj� ci �ycie. - W skrzyni, tam, przy strumieniu - powiedzia� szybko �o�nierz. Zwi�za�em go jego w�asnym ubraniem, tak samo jak kucharza. Poszed�em do wskazanej skrzyni, zajrza�em. Le�a�y tam trzy sznury. Wszystkie za kr�tkie, ale mo�na by�o je powi�za�. Ju� ze sznurami wr�ci�em do je�ca. Odci�gn��em go w krzaki, tam te� przenios�em kucharza. Wi���c po drodze w�z�y na sznurach, poszed�em do studni. Po�o�y�em si� obok niej, wsun��em g�ow� i krzykn��em: - Helen! - Szybciej! - chyba by�a na granicy histerii. - �le z Markusem, rozumiesz? Zrzuci�em jeden koniec sznura, drugi mocno przywi�za�em do najbli�szego drzewa. - Co mam zrobi�? - spyta�a Helen. - Przywi�� Markusa! Pod pachami i w pasie, tylko tak, �eby si� nie udusi�! Dobrze chocia�, �e w�ska studnia pozwala�a nam rozmawia� p�g�osem. Rozgl�da�em si� bez przerwy, ale i tak nie by�em w stanie zobaczy� wszystkich tych, kt�rzy mogliby do nas podej��. - Przywi�za�am! - krzykn�a Helen. Gdy tylko przesta�a siedzie� z za�o�onymi r�kami i mog�a si� czym� zaj��, jej g�os od razu stwardnia�. Nie lubi�a by� bezradna... Przerzuci�em sznur przez najbli�sze drzewo, robi�c prosty blok, i zacz��em powoli wyci�ga� Markusa. �eby tylko Helen dobrze go przywi�za�a, w przeciwnym razie mo�na cz�owieka zabi�... Ale chyba awiator�w uczyli wi�za� w�z�y. Markus wisia� jak w ko�ysce: sznur by� dobrze, ale do�� lu�no zawi�zany na piersi, prze�o�ony pod pachami i jeszcze zamocowany przy pasku. Gdy ze studni wy�oni�a si� odchylona g�owa Markusa, umocowa�em sznur, wyci�gn��em ch�opca i pospiesznie go rozwi�za�em. Przystawi�em g�ow� do jego piersi. �yje! Na �wie�ym powietrzu szybko odzyska przytomno��. Musimy tylko uciec przed �o�nierzami... Szczerze m�wi�c, sytuacja by�a beznadziejna. Co mo�emy zrobi� we dw�jk� z Helen i z nieprzytomnym, bezw�adnym Markusem na r�kach, otoczeni przez �o�nierzy, w dodatku z solidnie strze�on� granic�? Nie przejdziemy podziemnymi korytarzami, nie przebijemy si� sil�... Sprytem? Jaki spryt pomo�e nam omin�� wszystkie posterunki? - Ci�gnij! - krzykn�a Helen. Zacz��em wyci�ga� sznur. Helen by�a oczywi�cie ci�sza, ale uda�o si�. Mo�e przebra� si� w mundury �o�nierzy? Aha. �adnie b�d� wygl�da�: brudny i nieogolony w mundurze legionisty