Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.

 

Doc.dr Stejm Ueder Warszawa, marzec 1973 roku. Przedmowa Autora do wydania polskiego. Cel, jaki postawiłem sobie pisząc tę książkę, jest trojaki: po pierwsze-staram się wyjaśnić podstzwoweproblemy współczesnych kierunków psychoterapii, po dragie-podać instruktywny i usystematyzowany przegląd najważniejszych metod psychoterapeutycznych i po trzecie-wykazać konieczność podejmowania badań naukowych w dziedzinie psychoterapii oraz przedstawić problemy i dotychczasowe rezultaty takich badań. Oprócz tego praca ta zawiera systematccznyprzegląd prac badawczych i informacje o tym, gdzie można znaleźć materiały źródłowe dotyczące poszczególnych zagadnień. Pilniejsza książka oparta jest z jednej strony na obszernym przeglądzie literatary, uzupełnionym dzieli moim wyjazdom do krajów Europy wschodniej i za 9 ho 4 niej. Stanów Zjednoczonych i Związku RadziecłBeZo, gdzie miałem możność poznania wielu przedsta 98@ełipsychoterapii i atmosfery naukowej liczóchF 8@adów psychoterapeutycznych: z drugiej strony P 89 sJawą tej pracy są moje l 5-letnie doświadczenia?leczeniu nerwie za pomocą różnych form psychote. rapii w Szpitalu Psychiatrycznym w Kromieryżu, prowadzone przeze mnie wykłady psychoterapii dla słuchaczy psychologii na Uniwersytecie w Brnie oraz praktyka podyplomowa i doświadczania z wieloletnich badań nad hipnozą, a także badań dotyczących procesu i efektów psychoterapii. System, który stworzyłem, nazwałem systemem syntetycznym i zróżnicowanym. Przyświecało mi dążenie do obiektywności, a głównym celem tego systemu jest szukanie pozytywnego, wkładu poszczególnych kierunków i możliwości kompleksowego i zróżnicowanego wykorzystania różnych koncepcji i metod z uwzględnieniem rodzaju zaburzeń, osobowości pac lenta i osobowości terapeuty. Chcę wyrazić wdzięczność tym licznym psychoterapeutom'w kraju i za graticą, którzy pozwolili mi zapoznać się z ich osiągnięciami w dziedzinie psychoterapii, studentom i kolegom, którzy przeprowadzali ze mną badania i inspirującymi dyskusjami zmuszali mnie do ściślejszego formułowania myśli. Przede wszystkim dziękuję ordynatorowi drowi Mirosławowi Sćudlikowi, dr Elisce Fanfulowej oraz ośmioosobowemu zespołowi pielęgniarek i pielęgniarzy, których pomoc i pełna zapału współpraca umożliwiła mi zrealizowanie w Kromieryżusystemu społeczności terapeutycznej dla pac jentów z nerwicami. W przedmowie do przekładu polskiego pragnę wyrazić prarwdziwą radość, że wydawnictwo polskie zdecydowało się na wydanie mojej pracy. Mam wielu przyjaciół w Polsce: w Warszawie. Poznaniu i Krakowie czuję się jak u siebie w domu. Przekonałem się również, że w dziedzinie psychoterapii możemy się nawzajem uczyć i współpracować ze sobą. Współpraca psychoterapeutów polskich i czechosłowackich ma już swoją długą tradycję, której wyrazem są zarówno krótkie odwiedziny, jak dłużej trwające sta. że, zarówno wizyty nieoficjalne, jak i zorganizowana współpraca. W żywej pamięci zachowuję atmosferę przyjaźni podczas roboczego spotkania psychoterapeutów polskich i czechosłowackich, które odbyło się w 1968 r.w ośrodku Szpitala Psychiatrycznego w Dranicach. W roku 1971 doszło do nowej owocnej wymiany doświadczeń na konferencji psychiatrycznej w SzpindlerowymMłynie. We wrześniu 1972 r.mogliśmy podziwiać doskonałą organizację i dynamikę grupowych ćwiczeń polskich terapeutów w Mosznej pod Opolem i powitać polskich kolegów na naszych kursach hipnotycznych w Kromieryżu. Problemy, stosowane metody i koncepcje realizowane w Polsce i w Czechosłowacji są sobie bardzo bliskie, tak samo odczuwamy konieczność systematycznego szkolenia psychoterapeutów i podejmowania systematycznych naukowych badań w dziedzinie psychoterapii. Cieszę się, że nasza współpraca będzie się dalej rozwijać Stanialau Kratoehml Kromieryż, listoąad 162 roku. Przedmowa Autora do drugiego wydania polskiego. Cieszę się, że moja książka została w Polsce przyjęta tak dobrze, iż zaistniała potrzeba drugiego jej wydania. Cieszę się również, że w ubiegłych latach pogłębiła się czeska-polska współpraca w dziedzinie psychoterapii. Nie sposób już sobie nawet wyobrazić jakiejkolwiek większe) akcji w Czechosłowacji bez udziału polskich psychoterapeutów-i odwrotnie. Dowodzą tego zarówno, wielkie"konferencje w Luhaczowicach (l 9 N, 1975) i w Warszawie (l 974) , jak i robocze spotkania szkoleniowe w Dąbrówce, Oświęcimiu Kramie ryżu, Kyneku. Zwiększyła się także liczba wymiennych pobytów stażowych i wizyt roboczych. Potwierdziło się podobieństwo naszych koncepcji, metod, sukcesów i problemów. Po pierwszym sympozjum krajów socjalistycznych na temat psychoterapii, zorganizowanym w 1973 r.w Pradze, drugie odbyło się w roku 1976 w Warszawie: po doktorze M. Hausnerze przewodniczącym zespołu roboczego psychoterapii krajów socjalistycznych został doc.dr S. Leder. Z satysfakcją można stwierdzić, że oba nasze kraje mają znaczne za 22. sługi w ogólnym rozwoju psychoterapii w krajach socjalistycznych. Podczas moich ostatnich odwiedzin w Polsce byłem zaskoczony ilością nowych doświadczeń, wzrostem zainteresowania nowymi metodami oraz wzrostem prestiżu psychoterapii nie tylko w środowisku psychiatrów i psychologów, lecz w całym społeczeństwie. Cieszy mnie rozwój nowych grup terapeutycznych, powstawanie ośrodków i szersze rozpowszechnianie metod psychoterapeutycznych, zwłaszcza grupowych, w poradniach zdrowia psychicznego oraz śledzenie organizacji nowych ośrodków szkoleniowych i rezultatów badań. Za szczególnie ważne osiągnięcie uważam wydawanie polskiego czasopisma. Psychoterapia", dobrze znanego i czeskim psychoterapeutom, oraz wydanie zbioru prac pt. Terapia grupowa je psychiatrii. Tym bardziej więc czułe się zaszczycony, że moja praca o psychoterapii ukaże się w Polsce po raz drugi. Drugie wydanie książki, zostało przeze mnie poprawione i uzupełnione, i dzięki staraniu Wydawnictwa otrzymało ładniejszą oprawę graficzną. Za troskliwą redakcję serdecznie dziękuję moim przyjaciołom: dr Barbarze ligo, dr Teresie Wysokińskiej i doc.dr. Lederowi. a za staranny przekład pani Annie Ciechanowiczi pani Marii Erhardt-Gronowskie t. Starislav Kratochtil Kromieryż czerwiec 168 roku. Część pierwsza Kierunki i metody I. Podstawowe pojęcia. Pojęcie psrobołerapiiPrzy obecnym stanie wiedzy psychoterapia nie istnieje jeszcze jako jednolita nauka, mająca obowiązujące definicje pojęć, jednolity system terminologiczny i jednolitą teorię. Istnieje natomiast wiele rozmaitych kierunków psychoterapeutycznych