Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
379). Można również ogólnie przyjąć, że zarzuty apelacji są to przesłanki (przyczyny), na których oparty jest wniosek o zmianę lub uchylenie wyroku, a więc stanowią uzasadnienie tego wniosku zawierającego poszczególne zarzuty16 przeciwko wyrokowi. II. Ustalenie niezgodnego z rzeczywistym stanu faktycznego może być wynikiem nie tylko błędnego wyrokowania, lecz nieprzytoczenia przez strony całego materiału faktycznego; przyczynę apelacji mogą więc stanowić też nowe fakty i dowody nieprzytoczone w I instancji (por. art. 368 § 1 pkt 4)17. Określa się je jako beneficium novorum. Sąd II instancji może jednak pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je przytoczyć w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba, że możność lub potrzeba powołania się na nie wynikła później (art. 381). Sąd dopuści nowe fakty i dowody, jeżeli nabierze przekonania o tym, że wyrok I instancji może wyrządzić skarżącemu rażącą krzywdę oraz że wprowadzone nowe fakty i dowody mają doniosłe znaczenie dla sprawy, a skarżący z powodu niezaradności nie przytoczył ich w I instancji. Pogląd ten służy wykryciu prawdy materialnej18. Tym bardziej sąd dopuści fakty i dowody, jeżeli możność i potrzeba powołania się na nie wynikła później. Apelacja przysługuje od sentencji wyroku, lecz nie od uzasadnienia. 14 Por. L. Peiper, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, t. II, cz. I, Kraków 1934, s. 818. 15 Por. M. Allerhand, Kodeks postępowania cywilnego, Lwów 1932, s. 426. "~--^_^ 16 Por. J.J. Litauer, op. cit., s. 328. 17 Por. J.J. Litauer, op. cit. 18 Por. L. Peiper, op. cit., s. 838. 60. Uwagi ogólne o środkach zaskarżenia 467 Wobec braku wyraźnego zakazu, apelacja już wniesiona może być uzupełniona dodatkowym pismem co do zarzutów i wniosków. Sąd Najwyższy w wyroku z 13 kwietnia 2000 r., III CKN 812/9819, stwierdził, że w postępowaniu apelacyjnym ani sam apelujący, ani sąd odwoławczy nie są związani treścią zarzutów apelacyjnych. Skarżący może więc zmienić zarzuty podniesione w apelacji, a także sformułować nowe, pod warunkiem, że mieszczą się w granicach zaskarżenia apelacyjnego (por. jednak art. 5059 § 2 co do apelacji w postępowaniu uproszczonym). III. Zgodnie z art. 378 § 1, sąd II instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji. Należy zauważyć, że chodzi tu o związanie zakresem zaskarżenia wynikającym z apelacji; sąd nie jest natomiast związany wnioskiem skarżącego dotyczącym rodzaju rozstrzygnięcia. Oznacza to, że jeżeli apelant wniósł w apelacji o zmianę zaskarżonego wyroku, a sąd II instancji stwierdzi, iż istnieje podstawa do uchylenia orzeczenia, to może to uczynić bez względu na treść wniosku zawartego w apelacji. Podobnie, jeżeli w apelacji zawarty był jedynie wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku, to sąd jest władny dokonać jego zmiany, jeżeli przyjmie, iż nie ma podstaw do uchylenia. Sąd nie może zgodnie z żądaniem strony uchylić orzeczenia i przekazać sprawy do ponownego rozpoznania, jeżeli materiał zebrany w I instancji jest wystarczający do wydania orzeczenia merytorycznego. Jak stwierdzono wyżej, sąd II instancji jest związany zakresem zaskarżenia. Jeżeli nastąpiła nieważność postępowania, to sąd bierze ją z urzędu pod uwagę właśnie w zakresie zaskarżenia (art. 378 § 1). Sąd II instancji może w granicach zaskarżenia z urzędu rozpoznać sprawę na rzecz współuczestników, którzy wyroku nie zaskarżyli, gdy będące przedmiotem zaskarżenia prawa i obowiązki są wspólne także dla tych współuczestników. Współuczestników tych należy zawiadamiać o rozprawie, mogą oni składać pisma przygotowawcze (art. 378 § 2). Artykuł 379 określa przyczyny nieważności postępowania