Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
Na pierwszym kręgu znajdują się na trzonie symetrycznie jeden całkowity dołek i na brzegu dolnym połowa dołka. Spowodowane to jest sposobem łączenia się żeber z kręgami - do pierwszego kręgu przyczepia się pierwsze żebro, drugie żebro wchodzi między krąg pierwszy i drugi, ma więc powierzchnię składajną z dwóch części odpowiednio do powierzchni leżącej na kręgu pierwszym i drugim. Na trzonach kręgów od 2_10 znajdują się po obu stronach połówki dołków żebrowych, leżące przed dolnym i górnym brzegu trzonu. 2 ostatnie kręgi posiadają na trzonach pojedyncze dołki żebrowe. Na wyrostkach poprzecznych 10 kręgów piersiowych znajdują się również zagłębione powierzchnie stawowe dla połączenia z żebrami. Dwa ostatnie kręgi mają wyrostki poprzeczne słabo wykształcone i pozbawione powierzchni stawowych. Wyrostki stawowe są ustawione w płaszczyźnie zbliżonej do czołowej. Kręgi lędźwiowe Są to kręgi posiadające największe trzony o kształcie nerkowatym. Wyrostki kolczyste są płaskie, szerokie i ustawione poziomo. Wyrostki stawowe są ułożone w ten sposób, że górne obejmują dolne, a powierzchnie stawowe są ustawione strzałkowo. Wyrostki poprzeczne zanikają, w ich miejscu znajdują się wyrostki żebrowe. Kręgi lędźwiowe wyróżniają się swoją wielkością w porównaniu z kręgami innymi, ponadto nie posiadają cech ani kręgów szyjnych ani piersiowych. Kręgi krzyżowe Kręgi krzyżowe zatraciły charakter kręgów, zrosły się razem i utworzyły jedną kość krzyżową. Ma ona kształt trójkąta zwróconego podstawą ku kręgom lędźwiowym, a szczytem ku dołowi, ku kręgom ogonowym. Na kości krzyżowej wyróżnia się powierzchnię przednią wklęsłą zwaną powierzchnią miedniczną i powierzchnią tylną, grzbietową, odpowiednio wypukłą. Na powierzchni miednicznej widoczne są ślady zrostu trzonów kręgów w postaci poziomych linii ułożonych poprzecznie. Dobocznie od tych lini znajdują się symetryczne otwory krzyżowe przednie, przez które przechodzą przednie gałęzie nerwów rdzeniowych. Na powierzchni grzbietowej znajdują się pozostałości wyrostków kręgów. W linii środkowej ciągnie się grzebień krzyżowy pośrodkowy powstały ze zrostu wyrostków kolczystych. Po bokach 2 grzebienie krzyżowe stawowe powstałe ze zrostu wyrostków stawowych. Całkiem z boku znajdują się symetryczne grzebienie boczne powstałe ze zrostu wyrostków poprzecznych. Pomiędzy grzebieniami stawowymi a bocznymi znajdują się otwory krzyżowe tylne, przez które przechodzą gałęzie tylne nerwów rdzeniowych. Części boczne części krzyżowej są grube i posiadają powierzchnie stawowe o nazwie powierzchni uchowatych, ponieważ przypominają kształtem małżowinę uszną. Służą one do połączenia kości krzyżowej z kośćmi biodrowymi. Powierzchnia grzbietowa kości krzyżowej leżąca między powierzchnią uchowatą a grzebieniem bocznym jest nierówna, posiada guzowatość krzyżową, służącą za miejsce przyczepu więzadeł stawowych. Część kanału kręgowego biegnąca w kości krzyżowej nosi nazwę kanału krzyżowego. Kręgi guziczne Kręgi guziczne czyli ogonowe zrastają się i tworzą kość guziczną. Są to kręgi szczątkowe posiadają zazwyczaj jedynie trzon i resztki wyrostków. Zależnie od liczby kręgów kość guziczna jest większa lub mniejsza. Połączenia kręgosłupa Połączenia kręgosłupa dzielimy na krótkie zawarte pomiędzy poszczególnymi kręgami i długie wspólne dla całego kręgosłupa. Połączenia te są trojakiego rodzaju: chrząstkozrosty, więzozrosty i połączenia stawowe. Połączenia krótkie: chrząstkozrosty łączą trzony kręgów. Pomiędzy trzonami znajdują się krążki międzykręgowe zwane również tarczami międzykręgowymi. Są one zbudowane z chrząstki włóknistej, która posiada w środku jądro miażdżyste bardziej miękkie od otaczającego pierścienia włóknistego. Wysokość krążków zwiększa się stopniowo ku dołowi. Więzozrosty łączą łuki kręgów w postaci więzadeł międzyłukowych zwanych ze względu na kolor więzadłami żółtymi, łączą wyrostki kolczyste jako więzadła międzykolcowe i wyrostki poprzeczne jako więzadła międzypoprzeczne. Wyrostki stawowe są połączone stawami. Połączenia długie: są to trzy więzadła biegnące wzdłuż całego kręgosłupa. Więzadło podłużne przednie pokrywa przednie powierzchnie trzonów kręgów, ciągnie się ono od kości potylicznej czaszki do kości krzyżowej. Więzadło podłużne tylne biegnie po tylnej powierzchni trzonów kręgów a więc wewnątrz kanału kręgowego na całej długości kręgosłupa. Więzadło nadkolcowe łączy wyrostki kolczyste leżąc ponad więzadłami międzykolcowymi. Część tego więzadła leżąca w odcinku szyjnym kręgosłupa nosi nazwę więzadła karkowego. Kręgosłup jako całość Kręgosłup leży w linii środkowej ciała i u człowieka dorosłego wykazuje wygięcie ku przodowi i ku tyłowi, co w sumie nadaje mu kształt podwójnej litery S. U noworodka kręgosłup jest prosty, w okresie niemowlęcym wskutek unoszenia głowy wygina się ku przodowi część szyjna. Z kolei wskutek zmiany pozycji na pionową przy siadaniu i stawaniu wygina się część lędźwiowa ku przodowi. Wygięcie ku przodowi nosi nazwę spolszczoną z języka greckiego lordoza, wygięcie ku tyłowi kifoza, zaś wygięcie ku bokowi nazywa się skolioza. Skolioza występuje najczęściej ku stronie prawej