Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.

 

Mogły one pływać pod wodą przez całe miesiące, a także pod lodami bieguna. Budowano samoloty zwiadowcze niedostrzegalne dla radaru, ale zdolne do wykrycia śladu życia na ziemi z dużej wysokości. Francuzi zbudowali wielki samolot pasażerski latający z szybkością przekraczającą szybkość dźwięku. Lot Concord z Europy do Stanów Zjednoczonych skrócił czas podróży do 3 godzin. Rosjanie zbudowali stację kosmiczną "Mir". Ważyła ona 140 ton. Początkowo planowano, że pozostanie ona w kosmosie przez 5 lat. Faktycznie korzystano z niej 15 lat. Zbudowano ją w 1984 r., kosztem 4,2 mld dolarów. W dniu 23 III 2001 roku sprowadzono ją na ziemię, topiąc w oceanie bez zagrożenia dla ludzi. W latach 1960-1980 ZSRR przodował w podboju Kosmosu. Dopiero za czasów prezydenta Kennedyego rząd USA podjął kroki celem odebrania mu tego pierwszeństwa. Prezydent Reagan przyspieszył ten proces. Polecił on zintensyfikować działania zmierzające do wysłania amerykańskiej wieloosobowej stacji kosmicznej. Asygnowano na ten cel 8 mld dolarów ustalając, że w ciągu 10 lat wieloosobowa stacja kosmiczna zostanie zainstalowana w kosmosie. Programu tego nie udało się zrealizować. Amerykanie nie potrafili przełamać wielu trudności. Prezydent Clinton ograniczył środki na ten cel i prace zostały zahamowane. Dopiero w latach 1990-1992 okazało się, że tysiące radzieckich specjalistów od badań kosmicznych i konstrukcji rakiet utraciło pracę; ludzi tych zaczęto angażować w USA bojąc się, by nie sprzedali oni swych umiejętności reżimom niekontrolowanym i nieprzewidywalnym, jak np. Saddam Husain i inni. W 1993 r. podpisano umowę o współpracy kosmicznej USA i Federacji Rosyjskiej i przystąpiono do realizacji wspólnego programu kosmicznego. Do współpracy tej przyciągnęto kilkanaście innych państw. Według nowego programu 15 państw przystąpiło do zbudowania gigantycznej stacji kosmicznej „Alfa", kilkakrotnie większej od radzieckiego „Mira". Elementy jej stopniowo wysyła się na orbitę i tam montuje w całość, planując zakończenie prac do 2005 r. Obiekt ten ma ważyć około 450 ton i nie można go złożyć na ziemi, ponieważ zająłby obszar wielkiego boiska piłkarskiego. Ustalono szczegółowy harmonogrom prac i plan korzystania z obiektu w kosmosie, gdzie pracować będą różne laboratoria i zespoły badawcze. Za największą tego typu inwestycję należy jednak uznać budowę Zapory Trzech Przełomów na rzece Jangcy w Chinach. Gigantyczny projekt planowano zrealizować w czasie 16 lat. Jak wspomniano wyżej Japończycy w latach 1964-1985 zbudowali tunel Sejkan pod wodami oceanu liczący 56 km długości i zabezpieczający podróż niezależnie od stanu oceanu. W latach 1987-1994 zbudowali sztuczną wyspę w Zatoce Osaka z lotniskiem Kensai. Na wyspie zbudowano nie tylko pasy startowe ale też całe zaplecze z terminalem i hangarami naprawy samolotów. Brytyjczycy i Francuzi poszli w ślad Japończyków i postanowili zbudować tunel łączący oba kraje pod wodami Kanału La Manche. Do idei tej wracano od 200 lat. Przez wiele lat uznawano projekt takiego tunelu za nierealny. Było też wielu przeciwników budowy tunelu, by nie pozbawiać Wielkiej Brytanii jej wyspiarskiego charakteru. Decyzję podjęli ostatecznie w 1981 r. premier W. Brytanii konserwatystka M. Thatcher i prezydent Francji socjalista F. Mitterand. Budowa trwała od 1988 do 1994 r., na ocinku od Dover do Calais. Opóźnienie trwało rok. Przy budowie zginęło 22 ludzi. Zbudowano 3 równoległe tunele celem zbudowania linii głównej i linii zabepieczających. Tunel ma długość 50 km w tym 36 km pod wodą. Uroczyste otwarcie kanału nastąpiło w dniu 6 maja 1994 r. Dokonała go królowa Elżbieta II wraz z prezydentem Mitterandem przy udziale M. Thatcher. Budowano wielkie mosty i wspaniałe linie kolejowe. Japończycy już w 1964 r. oddali do użytku kolej o dużej prędkości łączącą Tokio z Osaką. Liczy ona 515 km długości, a pociągi mkną po niej z szybkością około 300 km na godzinę. Francuzi przystąpili do budowy linii kolejowych o szybkości 515 km na godzinę. Koleje przyszłości mają się poruszać po poduszce magnetycznej. W 1999 r. w czasie próbnych jazd w Japonii systemem Magxly pociąg jechał z szybkością 552 km na godzinę. 4. Ewolucja poglądów na temat powstania świata i życia na ziemi Ludzie od zarania swego istnienia interesowali się genezą świata i budową wnętrza ziemi oraz tym, czy życie istnieje także poza ziemią. Powstało wiele wzajemnie wykluczających się teorii na ten temat. Generalnie ustalono, że kula ziemska istnieje wiele miliardów lat, że w czasie tym przeżyła wiele okresów rozwojowych czy jak niektórzy piszą epok dziejowych. Kontynenty zmieniały swą konfigurację dzieląc się lub ponownie łącząc. Według teorii Wielkiego Wybuchu około 15 miliardów lat wstecz materia Wszech świata skupiona w nieskończenie małej objętości wybuchła znacznie się rozszerzając. Przez wiele milionów lat kształtowały się warunki niezbędne do powstania prymitywnych żywych organizmów. Szczególną rolę odegrał dwutlenek węgla (CO2), bez którego życie nie mogłoby powstać i dalej rozwijać się. Decydującą rolę spełniło więc istnienie wody, która jest prakolebką życia. Uczeni ustalili, że ziemia powstała około 4,5-4,8 miliardów lat temu, a 400 milionów lat później pojawiło się na niej życie. Dzięki temu, że powstała atmosfera życie mogło opuścić oceany i przetrwać poza nimi. Tylko ziemia ma odpowiednio proporcjonalny skład pierwiastków niezbędnych do życia