Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
Homer pięknie pisze o przyjaźni łączącej Achillesa i Patroklosa. W greckiej tragedii para przyjaciół, Orestes i Pylades, była stawiana za wzór przyjaźni. Starożytni Grecy znali także przyjaźń między kobietami. Opiewana była ona głównie przez Plutarcha. Stary Testament nie zna określenia “przyjaciel”, a mimo to pięknie opisuje przyjaźń między Dawidem a Jonatanem. Kiedy Jonatan pada w walce, Dawid śpiewa mu pieśń pożegnalną: “Żal mi ciebie, mój bracie, Jonatanie. Tak bardzo byłeś mi drogi! Więcej ceniłem twą miłość niżeli miłość kobiet” (2 Sm 1, 26). W Nowym Testamencie spotykamy się z pojęciem przyjaźni przede wszystkim u św. Łukasza i u św. Jana. Święty Łukasz nazywa Apostołów przyjaciółmi Jezusa, a pierwszą wspólnotę w Jerozolimie opisuje jak hellenistyczny związek przyjaciół. W Ewangelii wg św. Jana jest mowa o szczególnej miłości do “ucznia, którego Jezus miłował”. W średniowieczu przedstawiano tę “Janową miłość” w sposób bardzo intymny: poezja ukazywała Jana, który siedział obok Jezusa, trzymał Go za rękę i czule kładł głowę na Jego piersi. Także dzisiaj dla wielu mężczyzn ważne są męskie przyjaźnie. Istnieje wiele związków, w których mężczyźni wymieniają swoje poglądy i wspólnie podejmują jakieś dzieło. Ważne są również osobiste przyjaźnie. Mężczyźni chcą je podtrzymywać także wtedy, gdy są żonaci. Dla wielu młodych mężatek stanowi to duży problem, bo uważają, że mąż całą swoją miłość powinien okazywać im i tylko im. Jednak mężczyzna potrzebuje męskiej przyjaźni, żeby być sobą w pełni. Nawet jak najpełniejsza miłość do kobiety nie zastąpi mu trwale przyjaźni z mężczyznami. Jeśli mężczyźni ze względu na swoją żonę zrywają ze swoimi przyjaciółmi, zazwyczaj nie wychodzi to na dobre ich małżeństwu. Przyjaciele dają małżeństwu większe i solidniejsze ramy. Męskie przyjaźnie nie stanowią zagrożenia dla miłości mężczyzny i kobiety, lecz ją ubogacają. Odciążają i mężczyznę, i kobietę od nadmiernych oczekiwań. Kobieta nie może spełnić wszystkich oczekiwań mężczyzny i odwrotnie. Oboje potrzebują innych relacji, żeby ich własna miała właściwą miarę. Dla wielu dziewcząt ważne są przyjaciółki, z którymi rozmawiają o tym, co leży im na sercu. Wobec przyjaciółek mogą okazywać uczucia. Niektóre kobiety podtrzymują te relacje bardzo długo, także wtedy, gdy już są mężatkami. Również przyjaźnie między kobietami dobrze wpływają na ich małżeństwa. Jeśli kobieta zbyt mocno się koncentruje na mężczyźnie, to łatwo może popaść w uzależnienie. Straci wtedy swoją tożsamość kobiety. Będzie widziała siebie i swoją rolę od strony mężczyzny. Z przyjaciółką może pomówić o tym, co się dzieje w jej małżeństwie. Może wtedy opowiedzieć o swoich mieszanych uczuciach bez potrzeby usprawiedliwiania się. Może opowiadać o sobie, może także skorzystać z doświadczeń przyjaciółki. Mimo że literatura opiewa głównie męskie przyjaźnie, można w niej znaleźć wystarczająco dużo przykładów pięknych przyjaźni między kobietami. Są w niej opisane przede wszystkim przyjaźnie między kobietami niezamężnymi. Towarzyszą one sobie nawzajem, są dla siebie oparciem. Dzielą się swoimi doświadczeniami, uczuciami, przeżyciami. Podróżują razem i mają takie same zainteresowania. Czasami inspirują siebie nawzajem na duchowej drodze. Także wiele mężatek przyjaźni się ze sobą. Spotykają się, gdy ich mężowie są w pracy, i dzielą się swoim życiem. Przyjaźń z innymi kobietami daje im poczucie bezpieczeństwa zwłaszcza wtedy, gdy z powodów zawodowych męża znowu muszą się przeprowadzić. Przyjaźń między mężatką a kobietą niezamężną również ma wielką wartość. Często jest inspirująca dla obu stron. Dzięki przyjaźni mężatka ma możliwość uczestniczenia w życiu panny i odwrotnie. Taka przyjaźń poszerza horyzonty i pozwala zwalczyć problemy. Mężczyźni uważali kiedyś, że tylko oni potrafią się przyjaźnić, tymczasem dzisiaj wiele kobiet udowadnia, że one także potrafią żyć w prawdziwej przyjaźni. Kobiety czują się wspierane przez przyjaciółki tak samo, jak przez swoje rodziny. Pisarka Zenta Maurina przypisuje przyjaciółkom umiejętność “przemieniania ponurych grudniowych godzin w majowe dni i zapalania światła w środku nocy”. W historii mistyki chrześcijańskiej zawsze opiewano przyjaźń między mężczyzną a kobietą. Wielu uważa, że między kobietą a mężczyzną istnieje tylko erotyczna miłość i prędzej czy później kończy się w łóżku. A przecież przyjaźń między św. Franciszkiem a św. Klarą, św. Teresą a Gracjanem, św