Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
[T.U.] przeźrotki (Vitr{nidae) - rodzina mięczaków z rzędu ->trzonkoocznych. Ich muszle są bardzo cienkie, przejrzyste i błyszczące, o średnicy 3-5 mm, wyjątkowo do 6 mm. W stosunku do ślimaka muszla jest zbyt mała, aby mógł on się cały do niej schować. P. zamieszkują Europę, Aż j ę, Afrykę i Amerykę Północną. W Polsce występuje 5 gatunków, z czego 4 są ograniczone wyłącznie do gór i podgórzy, a tylko l - p. szklista - jest pospolity w całym kraju. P. żyją przeważnie w miejscach cienistych i wilgotnych, ale zdarzają się i na górskich halach, zwykle jednak w sąsiedztwie potoków lub źródeł. Wiadomości o pokarmie tych ślimaków są skąpe. 'W hodowli karmiono je sałatą, plasterkami marchwi i makaronem, a także mięsem. W terenie obserwowano zjadanie przez nie zwiędłych liści i but-wiejących szczątków roślinnych, rzadziej - dżdżownic. Prawdopodobnie żywią się też niższymi grzybami. Nie mając dostatecznie dużej muszli p. są bardzo wrażliwe na suszę. Przy suchej pogodzie w ogóle nie można ich znaleźć. Natomiast w przeciwieństwie do większości innych ślimaków, nie przeszkadza im chłód. Na początku zimy widuje się nieraz liczne p. w pełni aktywne, pełzające po wilgotnych liściach wśród płatów śniegu. [T.U.] przędziorkowatc (Tetranychi-dae) - rodzina .stawonogów z podrzędu -^Trombidiformes, obejmująca liczne pasożyty roślin. Najpospolitszymi przedstawicielami p. są przędziorki, zwane często czerwonymi pajączkami. Żyją one na liściach drzew liściastych i igłach drzew iglastych, -uszkadzając je przez wysysanie zawartości komórek. Przędziorki mają zdolność przędzenia cienkich nici, zabezpieczających je przed spadnięciem 2 liści. Ich gruczoły przędne otwierają się na wardze górnej. (Tabl. XII). [J.P.] przodoskrzelne (Prosobranchźa) - podgromada mięczaków z gromady -^ślimaków. Mają worek trzewiowy obrócony, w jamie płaszczowej parę lub l skrzele, a pnie nerwowe długie i skrzyżowane. Są rozdzielno-płciowe. Z tej grupy pochodzą niemal wszystkie bardzo duże, 265 praylbica kolorowe lub dziwaczne muszle, używane do ozdoby. P. dzieli się na 2 rzędy: dwuprzed-sionkowce i jednoprzedsion-kowce. rr.U.] przydacznia, tridaikna (Trźdac-na) - rodzaj mięczaków z rodziny Tridacnidae, z rzędu -*,blaszlkostezelnych właściwych. Obejmuje gatunki należące do największych małżów świata. Ich muszle mają do 135 cm długości i do 200 kg ciężaru. Są wydłużone i zaopatrzone w kilka promienistych, grubych żeber, pokrytych półksiężycowymi łuskami. Krawędź tych muszli ma linię falistą, przy czym dołki i wzniesienia jednej połówki przystają do dołków i wzniesień drugiej. W rezultacie otwór lekko rozchylonej muszli Jest zygzakowatą szczeliną, w której widnieje podobnie zygzakowata krawędź płaszcza, jaskrawo ubarwiona. Powierzchnia muszli jest biaława, z reguły całkowicie obrośnięta przez mszywioły, gąbki, glony, korale, rurki wieloszczetów i muszle drobniejszych małżów. Białe wnętrze muszli opasuje żółty brzeg. Podobnie . jak wszystkie małże, p. mogą wytwarzać perły. Największa znaleziona dotychczas perła pochodziła z p. olbrzymiej (Trź-docna gigas) i miała rozmiary 23X14X15 cm. Perły p. nie mają jednak wartości handlowej. P. w liczbie (kilku gatunków zamieszkują tropikalne wody Oceanu Indyjskiego, Morza Czerwonego i Pacyfiku. Żyją na głębokości nie przekraczającej kilku metrów, na rafach koralowych. Ich plan-ktoniczne larwy, osiadając na podłożu i przeobrażając się w ostateczną postać małża, przytwierdzają się do podłoża bi- siorem. Po rychłym zaniknięciu bisioru p. leżą swobodnie na rafie, zwykle nieco przez nią obrośnięte z boków, otworem zwrócone ku górze. Zamaskowaną wówczas muszlę zdradza jednak zawsze żywa barwa płaszcza. P. są jadane przez miejscową ludność. Szczególnie duże egzemplarze muszli spotyka się jeszcze w kościołach jako chrzcielnice. [T.U.] przylądnik (Eriphia honagra) - gatuneik stawonoga z sekcji -^.krabów. Ma głowotułów o długości do 3 cm, z boczną krawędzią wyraźnie ząbkowa-ną, a czołem niemal płasko ściętym, z wnęką pośrodku. Szczypce są masywne, nierównej wielkości, a pancerz - żywo ubarwiony. P. zamieszkują strefę pływów i przyległych obszarów, gdzie ukrywają się wśród kamieni, wodorostów, gąbek i raf koralowych. Występują też w słonawych kałużach brzegu morskiego. Są rozprzestrzenione w strefie tropikalnej i subtropikalnej wzdłuż amerykańskich wybrzeży A-tlantyku. [L.Z.] przyłbica (Cassis) - rodzaj mięczaków, z rodziny Cassidae, z rzędu -»-jednoprzedśioinlkow-ców. Muszla p. jest kształtu stożkowato-kulistawego, wysokości (zależnie od gatunku) 8-.35 om. U dorosłych okazów brzegi otworu muszli rozrastają się w szeroką, owalną lub eliptyczną tarczę, która częściowo lub całkowicie okrywa muszlę od dołu. U wielkich gatunków tropikalnych tarcza ta jest tak wielka, że zupełnie maskuje pierwotny kształt muszli. Powierzchnia tarczy w przeciwieństwie do matowej i białawej muszli, jest pięknie ubarwiona, najczęściej w pastelowych kolorach różowych, przystawiec 266 łososiowych lub jasnobrązo-wych. Otwór jest zwykle obrzeżony szeregiem gładkich zębów czy wzgórków, odcinających się jasnym kolorem od bardzo ciemnego tła. Szereg gatunków p