Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.

 

Wyrostki poprzeczne zanikają, w ich miejscu znajdują się wyrostki żebrowe. Kręgi lędźwiowe wyróżniają się swoją wielkością w porównaniu z kręgami innymi, ponadto nie posiadają cech ani kręgów szyjnych ani piersiowych. Kręgi krzyżowe Kręgi krzyżowe zatraciły charakter kręgów, zrosły się razem i utworzyły jedną kość krzyżową. Ma ona kształt trójkąta zwróconego podstawą ku kręgom lędźwiowym, a szczytem ku dołowi, ku kręgom ogonowym. Na kości krzyżowej wyróżnia się powierzchnię przednią wklęsłą zwaną powierzchnią miedniczną i powierzchnią tylną, grzbietową, odpowiednio wypukłą. Na powierzchni miednicznej widoczne są ślady zrostu trzonów kręgów w postaci poziomych linii ułożonych poprzecznie. Dobocznie od tych lini znajdują się symetryczne otwory krzyżowe przednie, przez które przechodzą przednie gałęzie nerwów rdzeniowych. Na powierzchni grzbietowej znajdują się pozostałości wyrostków kręgów. W linii środkowej ciągnie się grzebień krzyżowy pośrodkowy powstały ze zrostu wyrostków kolczystych. Po bokach 2 grzebienie krzyżowe stawowe powstałe ze zrostu wyrostków stawowych. Całkiem z boku znajdują się symetryczne grzebienie boczne powstałe ze zrostu wyrostków poprzecznych. Pomiędzy grzebieniami stawowymi a bocznymi znajdują się otwory krzyżowe tylne, przez które przechodzą gałęzie tylne nerwów rdzeniowych. Części boczne części krzyżowej są grube i posiadają powierzchnie stawowe o nazwie powierzchni uchowatych, ponieważ przypominają kształtem małżowinę uszną. Służą one do połączenia kości krzyżowej z kośćmi biodrowymi. Powierzchnia grzbietowa kości krzyżowej leżąca między powierzchnią uchowatą a grzebieniem bocznym jest nierówna, posiada guzowatość krzyżową, służącą za miejsce przyczepu więzadeł stawowych. Część kanału kręgowego biegnąca w kości krzyżowej nosi nazwę kanału krzyżowego. Kręgi guziczne Kręgi guziczne czyli ogonowe zrastają się i tworzą kość guziczną. Są to kręgi szczątkowe posiadają zazwyczaj jedynie trzon i resztki wyrostków. Zależnie od liczby kręgów kość guziczna jest większa lub mniejsza. Połączenia kręgosłupa Połączenia kręgosłupa dzielimy na krótkie zawarte pomiędzy poszczególnymi kręgami i długie wspólne dla całego kręgosłupa. Połączenia te są trojakiego rodzaju: chrząstkozrosty, więzozrosty i połączenia stawowe. Połączenia krótkie: chrząstkozrosty łączą trzony kręgów. Pomiędzy trzonami znajdują się krążki międzykręgowe zwane również tarczami międzykręgowymi. Są one zbudowane z chrząstki włóknistej, która posiada w środku jądro miażdżyste bardziej miękkie od otaczającego pierścienia włóknistego. Wysokość krążków zwiększa się stopniowo ku dołowi. Więzozrosty łączą łuki kręgów w postaci więzadeł międzyłukowych zwanych ze względu na kolor więzadłami żółtymi, łączą wyrostki kolczyste jako więzadła międzykolcowe i wyrostki poprzeczne jako więzadła międzypoprzeczne. Wyrostki stawowe są połączone stawami. Połączenia długie: są to trzy więzadła biegnące wzdłuż całego kręgosłupa. Więzadło podłużne przednie pokrywa przednie powierzchnie trzonów kręgów, ciągnie się ono od kości potylicznej czaszki do kości krzyżowej. Więzadło podłużne tylne biegnie po tylnej powierzchni trzonów kręgów a więc wewnątrz kanału kręgowego na całej długości kręgosłupa. Więzadło nadkolcowe łączy wyrostki kolczyste leżąc ponad więzadłami międzykolcowymi. Część tego więzadła leżąca w odcinku szyjnym kręgosłupa nosi nazwę więzadła karkowego. Kręgosłup jako całość Kręgosłup leży w linii środkowej ciała i u człowieka dorosłego wykazuje wygięcie ku przodowi i ku tyłowi, co w sumie nadaje mu kształt podwójnej litery S. U noworodka kręgosłup jest prosty, w okresie niemowlęcym wskutek unoszenia głowy wygina się ku przodowi część szyjna. Z kolei wskutek zmiany pozycji na pionową przy siadaniu i stawaniu wygina się część lędźwiowa ku przodowi. Wygięcie ku przodowi nosi nazwę spolszczoną z języka greckiego lordoza, wygięcie ku tyłowi kifoza, zaś wygięcie ku bokowi nazywa się skolioza. Skolioza występuje najczęściej ku stronie prawej. Na granicy części lędźwiowej i krzyżowej kręgosłupa jest dość ostre zgięcie, które nosi nazwę wzgórka, wpukla się ono do światła miednicy. Wielkość trzonów kręgów rośnie ku dołowi. Przez całą długość kręgosłupa przebiega kanał kręgowy, w którym znajduje się rdzeń kręgowy. Wychodzące z rdzenia nerwy rdzeniowe opuszczają kanał przez otwory międzykręgowe, leżące u nasad łuków kręgów. Kręgosłup wykazuje pewną ruchomość zależną od wysokości tarcz międzykręgowych, od stawów międzykręgowych i od ustawienia wyrostków kolczystych. Ruchy kręgosłupa są następujące: zgięcie ku przodowi i ku tyłowi dokoła osi poprzecznej, zgięcie w stronę prawą i lewą czyli na boki wokół osi strzałkowej, skręcanie kręgosłupa wokół osi pionowej. Ruchy zgięcia i prostowania występują w części szyjnej i lędźwiowej, ruchy zginania na boki w części szyjnej i piersiowej, ruchy obrotowe występują najsilniej w części szyjnej. W części piersiowej ruchomość kręgosłupa jest ograniczona przez połączenia z żebrami i utworzenie klatki piersiowej. Kręgosłup spełnia rolę narządu ruchu, ponadto stanowi ochronę dla rdzenia kręgowego i stanowi podporę ciała. Kręgosłup jest połączony czaszką przy pomocy stawów szyjnych szczytowo_potylicznych i stawów szczytowo_obrotowych. Stawy szczytowo_potyliczne zawarte są między powierzchniami stawowymi na kręgu szczytowym i na kłykciach kości potylicznej, ponadto oba łuki kręgu szczytowego są połączone z kością potyliczną błoną szczytowo_potyliczną przednią i tylną. W stawach tych odbywają się ruchy zginania głowy w przód i w tył, oraz na boki. Stawy szczytowo_obrotowe zawarte są między powierzchniami stawowymi kręgu szczytowego a powierzchniami stawowymi kręgu obrotowego i między łukiem przednim kręgu szczytowego a zębem kręgu obrotowego. Ząb uważany jest za oś obrotu, obraca się głowa wraz z kręgiem szczytowym. Stawy szczytowo_obrotowe mają cały zespół więzadeł wzmacniających. Kręgosłup zaznacza zarys sylwetki człowieka oglądanego z profilu. Najwyraźniej widoczna jest krzywizna części piersiowej. U osób szczupłych rysuje się pod skórą zarys wyrostków kolczystych. Macalne są wyrostki kolczyste począwszy od kręgu 7 szyjnego, słabo wyczuwalne są na kości krzyżowej. Innych części kręgosłupa wyczuć nie można. Klatka piersiowa Klatka piersiowa składa się z 12 kręgów piersiowych i 12 par żeber i mostka. Każde żebro składa się z części kostnej i chrzęstnej. Na części kostnej wyróżnia się idąc od tyłu: główkę żebra, szyjkę i trzon. Na główce żebra znajduje się powierzchnia stawowa dla połączenia z odpowiednim trzonem kręgu. Na główce żebra pierwszego i dwóch ostatnich powierzchnia stawowa jest pojedyncza na główkach żeber od 2 do 10 powierzchnia stawowa jest podzielona grzebieniem na dwie części górną i dolną. Szyjka łączy główkę z trzonem, znajduje się na niej guzek pokryty powierzchnią stawową. Dwa ostatnie żebra nie posiadają guzków