Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
, nie dbając o żadne społeczne konwenanse." (Bhag. 11.2.40) Należy zrozumieć, że Śrimad-Bhagavatam jest prawdziwym objaśnieniem do Brahma-sutry i zostało skompilowane przez samego Vyasadevę. W Garuda Puranie jest powiedziane: artho 'yam brahma-sutranam bharatartha-vinirnayah gayatri-bhasya-rupo 'sau vedartha-paribrmhitah grantho 'stadaśa-sahasrah śrimad-bhagavatabhidhah "Śrimad-Bhagavatam jest autoryzowanym objaśnieniem Brahma-sutry, i jest dalszym objaśnieniem Mahabharaty. Jest ono ekspansją mantry gayatri i jest esencją całej wiedzy wedyjskiej. To Śrimad-Bhagavatam, zawierające osiemnaście tysięcy wersetów, jest znane jako objaśnienie całej literatury wedyjskiej." Już w samym Pierwszym Canto Śrimad-Bhagavatam mędrcy z Naimisaranya zapytali Sutę Goswamiego, w jaki sposób można poznać esencję literatury wedyjskiej. W odpowiedzi Suta Goswami zaprezentował Śrimad-Bhagavatam jako esencję wszystkich Ved, historii i innej literatury wedyjskiej. Gdzie indziej w Śrimad-Bhagavatam (12.13.15) jest wyraźnie powiedziane, że jest ono esencją całej wiedzy Vedanty i że ten, kto rozkoszuje się wiedzą Śrimad-Bhagavatam, nie ma upodobania do innej literatury. Już na samym początku Śrimad-Bhagavatam zostało opisane znaczenie i cel mantry gayatri: "Ofiarowuję moje pokłony Najwyższej Prawdzie." Jest to pierwszy, wprowadzający werset dotyczący Najwyższej Prawdy, która została opisana w Śrimad-Bhagavatam jako źródło stworzenia, utrzymania i destrukcji manifestacji kosmicznej. Pokłony Osobie Boga, Vasudevie (om namo bhagavate vasudevaya), bezpośrednio wskazują na Pana Śri Krysznę, który jest boskim synem Vasudevy i Devaki. Ten fakt został bardziej dokładnie zaprezentowany w dalszej części Śrimad-Bhagavatam. Vyasadeva zapewnia, że Śri Kryszna jest oryginalną Osobą Boga, a wszyscy inni są albo Jego bezpośrednimi, albo pośrednimi plenarnymi cząstkami czy cząstkami tych cząstek. Później Śrila Jiva Goswami jeszcze szczegółowiej przedstawił to zagadnienie w swojej Kryszna-sandarbha, a Brahma; oryginalna żywa istota, dał obszerne wyjaśnienie o Osobie Śri Kryszny w swoim traktacie Brahma-samhita. Również Sama Veda potwierdza fakt, że Pan Kryszna jest boskim synem Devaki. W swojej modlitwie, autor Śrimad-Bhagavatam najpierw występuje z wnioskiem, że Pan Śri Kryszna jest pierwotnym Panem, i że jeśli mamy przyjąć jakąkolwiek transcendentalną nomenklaturę dla Absolutnej Osoby Boga, to powinno być to imię Kryszna, wszechatrakcyjny. W Bhagavad-gicie Pan w wielu ustępach stwierdza, że jest oryginalną Osobą Boga, i to również zostało potwierdzone przez Arjunę, który zacytował wielkich mędrców, takich jak Narada, Vyasa, i inni. Również w Padma Puranie jest powiedziane, że spośród niezliczonych imion Pana, imię Kryszna jest zasadniczym. Chociaż imię Vasudeva wskazuje na plenarną porcję Osoby Boga, i chociaż wszystkie różne formy Pana są identyczne z Vasudevą, w tym tekście Vasudeva zasadniczo wskazuje na boskiego syna Vasudevy i Devaki. Śri Kryszna jest zawsze obiektem medytacji paramahamsów, czyli osób najbardziej doskonałych w wyrzeczonym porządku życia. Vasudeva, czyli Pan Śri Kryszna, jest przyczyną wszystkich przyczyn, i wszystko co istnieje, jest Jego emanacją. W jaki sposób się to dzieje, zostało wyjaśnione w późniejszych rozdziałach Śrimad-Bhagavatam. Caitanya Mahaprabhu opisuje Śrimad-Bhagavatam jako nieskazitelną Puranę, ponieważ zawiera ona transcendentalne narracje o rozrywkach Najwyższej Osoby Boga, Śri Kryszny. Historia Śrimad-Bhagavatam jest bardzo chwalebna. Zostało ono, skompilowane przez Vyasadevę i jest rezultatem jego dojrzałego doświadczenia w wiedzy transcendentalnej, które to doświadczenie zdobył z pomocą instrukcji Śri Narady Muniego, swojego mistrza duchowego. Vyasadeva skompilował całą literaturę wedyjską – cztery Vedy, Vedanta-sutrę, czyli Brahma-sutry, Purany i Mahabharatę. Mimo to nie był usatysfakcjonowany, dopóki nie napisał Śrimad-Bhagavatam. Jego niezadowolenie zaobserwował jego mistrz duchowy, Narada, i dlatego poradził mu, aby napisał o transcendentalnych czynnościach Pana Śri Kryszny. Transcendentalne czyny Śri Kryszny są szczególnie opisane w Dziesiątym Canto Śrimad-Bhagavatam, Canto, które zawiera esencję całej tej pracy. Nie należy jednak natychmiast kierować się do Dziesiątego Canto, ale należy zbliżać się do niego stopniowo, przez rozwijanie wiedzy o sprawach zaprezentowanych wcześniej. Na ogół filozoficzny umysł pragnie poznać źródło wszelkiego stworzenia. Kiedy osoba o nastawieniu filozoficznym widzi niebo w nocy, w naturalny sposób budzą się w niej pytania odnośnie gwiazd, w jaki sposób są one usytuowane, kto tam żyje, itd. Wszystkie te pytania są całkiem naturalne dla ludzkiej istoty, gdyż ma ona bardziej rozwiniętą świadomość niż zwierzę. W odpowiedzi na te dociekania, autor Śrimad-Bhagavatam mówi, że źródłem wszelkiego stworzenia jest Pan. Jest On nie tylko jego stworzycielem, ale również utrzymującym i niszczącym je. Zamanifestowane kosmiczne stworzenie zostało stworzone w pewnym okresie z woli Pana, jest ono utrzymywane przez pewien czas i ostatecznie niszczone przez Jego wolę. Zatem On jest najwyższą wolą poza wszelkimi czynnościami. Oczywiście, są ateiści różnych kategorii, którzy nie wierzą w stworzyciela, ale jest tak jedynie z powodu ich ubogiego zasobu wiedzy. Współcześni naukowcy stwarzają rakiety, i w taki czy inny sposób wyrzucają je w przestrzeń, by unosiły się tam przez pewien czas, kontrolowane przez tych naukowców, którzy znajdują się z dala od nich. Wszystkie wszechświaty i niezliczone planety wewnątrz nich są podobne do takich rakiet, i wszystkie są kontrolowane przez Osobę Boga. W literaturze wedyjskiej jest powiedziane, że Absolutna Prawda, Osoba Boga, jest główną pomiędzy wszystkimi osobami. Wszystkie żywe istoty, od pierwszej stworzonej istoty, Brahmy, aż do najmniejszej mrówki, są indywiduami. Nawet ponad Brahmą jest wiele innych żywych istot o indywidualnych możliwościach. Sam Osoba Boga jest również żywą istotą i jest tak samo indywiduum, jak inne żywe istoty. Jednakże, Najwyższy Pan jest najwyższą żywą istotą, posiada On najpotężniejszy umysł i najwyższe, niepojęte energie w ogromnej różnorodności. Jeśli umysł człowieka może produkować rakiety i statki kosmiczne, to jest to zrozumiałe, że umysł wyższy od ludzkiego może produkować wyższe rzeczy. Osoba rozsądna przyjmie ten argument, ale nie przyjmą go ludzie uparci. Śrila Vyasadeva natychmiast przyjmuje najwyższy umysł za parameśvara, najwyższego kontrolera. Jak oznajmiono w Bhagavad-gicie i wszystkich innych pismach spisanych przez Śrila Vyasadevę, tą parameśvarą jest Sam Śri Kryszna. Zostało to szczególnie potwierdzone w Śrimad-Bhagavatam. W Bhagavad-gicie Pan również mówi osobiście, że ponad Nim nie ma żadnej innej paratattvy (summum bonum)