Jedziemy w tym samym wagonie, ale oddzielnie...

Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.

Za Plaweczem za�o�� szalik na szyj�. To b�dzie znak, �e zabieramy si� do roboty. - Tak jak um�wione - powt�rzy� J�drek. Do peronu nie zamienili ani s�owa. Dopiero gdy zobaczyli Mika, Wichniewicz zbli�y� si� do niego, wyci�gn�� papierosa, tamten poda� mu ognia. - Pierwszy wagon za parowozem - powiedzia� wyra�nym szeptem. - W porz�dku... A ludzie s� w wagonie? - Tak... Oni zaj�li tylko jeden przedzia�. Trzymajcie si�. - Trzymaj si�, stary! I postaraj si� dojecha� - Wichniewicz zaci�gn�� si� g��biej papierosem i ruszy� w kierunku parowozu. Bukowy szed� kilka krok�w za nim. * Poci�g ruszy� ospale. Zachybota�o wagonem, zadzwoni�y bufory, ko�a zastuka�y na spoiwach szyn, a w oknie w zwolnionym tempie przesuwa� si� mglisty krajobraz: zwa�y w�gla, wie�a ci�nie�, czerwone wagony towarowych poci�g�w... Dalej ju� pola i domy w k�pach nagich drzew. Lasak patrzy� chwil� na puste pola, na wzg�rze wznosz�ce si� �agodnie stopniami cienistych miedz. Na wzg�rzu ros�o kilka �wierk�w. Wida� je by�o na tle siniej�cego nieba. Przypomina�y zakapturzonych pokutnik�w kl�cz�cych w g��bokim �niegu. Poci�g rozp�dzi� si�, szyny zadzwoni�y weselej. W tym wzmagaj�cym si� rytmie wi�zie� znajdowa� ulg�, lecz do tej pory nie m�g� zrozumie�, jak to si� sta�o, �e towarzysze odnale�li go w preszowskim wi�zieniu. Kiedy w nocy w izbie komendanta zobaczy� Wichniewicza, by� tak zaskoczony, �e zrodzi�o si� w nim podejrzenie: mo�e Antek pracuje z Niemcami, mo�e w�a�nie przez niego oddaj� go w r�ce gestapo? Jednak pojawienie si� na dworcu J�drka Bukowego rozwia�o wszelkie w�tpliwo�ci. Teraz ju� wiedzia�, �e chc� go odbi�. Spojrza� na cywila, kt�ry leniwym ruchem wyci�gn�� z kieszeni kurtki papierosy. Tamten, jak gdyby wyczu�, czego pragnie, podsun�� mu pude�ko. - Zapal - powiedzia� szorstko. Lasak uni�s� skute r�ce. Cywil z zak�opotaniem wy�uska� szybko papierosa i wsun�� mu go mi�dzy wargi. Potem pocz�stowa� �andarma. - Nie pal�. Od miesi�ca nie pal� - wyja�ni� �andarm bezbarwnym g�osem. - �ona powiedzia�a, �e d�u�ej nie wytrzyma, bo ca�e noce kaszla�em - wyja�ni� na usprawiedliwienie. Cywil u�miechn�� si� nikle. Poda� Lasakowi ognia. Ten zaci�gn�� si� dymem, lecz papieros mu nie smakowa�. Uni�s� skute d�onie do ust, uj�� papierosa mi�dzy palce, rozejrza� si�, gdzie by go zgasi�. Cywil spojrza� gniewnie, jak gdyby chcia� go skarci�. Po chwili wyrwa� mu papierosa, rzuci� na pod�og� i z w�ciek�o�ci� zdusi� butem. - Niemieckie lepiej ci b�d� smakowa�y - powiedzia� z nutk� pogr�ki. Lasak milcza�. Przymkn�� na chwil� oczy, �eby opanowa� atakuj�ce go dr�enie. Nie wiedzia�, czy dr�y z zimna, czy ze wzrastaj�cego podniecenia, ale czu�, �e ca�y dygoce i zimny pot wyst�puje na rozpalone czo�o. I wiedzia�, �e za chwil� zacznie szcz�ka� z�bami. Zastanawia� si� chwil�, co J�drek i Wichniewicz maj� zamiar zrobi�, przypuszcza� bowiem, �e jad� w tym samym wagonie. Nie widzia� ich jeszcze, mia� jednak takie wra�enie, �e kto� stale przechodzi pod zas�oni�tymi szczelnie drzwiami i wpatruje si� uporczywie, jakby chcia� przenikn�� wzrokiem przez brudne firanki. Mo�e czekaj�, �eby da� im jaki� znak... Postanowi� za wszelk� cen� wyj�� z przedzia�u. Poruszy� si� wi�c nerwowo i nagle Wsta�. Cywil poderwa� si� gwa�townie. - Co robisz? - A nic... - odpar� spokojnie Lasak. - Ja tylko za potrzeb�. - To nie mia�e� czasu w wi�zieniu? Lasak wzruszy� bezradnie ramionami. - Nie mia�em. Tajniak �achn�� si� gniewnie, jakby chcia� go uderzy�, lecz wnet opu�ci� r�ce i skin�� na �andarma. - Wyprowad�cie go. Tylko uwa�ajcie! �andarm d�wign�� si� oci�ale. Karabin, kt�ry do tej pory trzyma� mi�dzy kolanami, przewiesi� przez zgi�te rami� i pierwszy otworzy� drzwi. Cywil wyprzedzi� ich. Stan�� w otwartych drzwiach. W korytarzu trzej podpici �o�nierze raczyli si� w�dk�. Za nimi na owini�tym w zielony brezent tobo�ku siedzia�a drzemi�ca ch�opka. Z lewej, za drzwiami prowadz�cymi na platform�, sta� ros�y m�czyzna w narciarskim stroju. Cywil pchn�� te drzwi i g�osem nie znosz�cym sprzeciwu zwr�ci� si� do nieznajomego. - Przejd�cie do korytarza. Tamten schyli� si�. Wolnym ruchem podni�s� z pod�ogi plecak i nie spiesz�c si� przedefilowa� przed otwartymi drzwiami. Lasak pozna� Bukowego. J�drek rzuci� mu spokojne spojrzenie, jak gdyby chcia� powiedzie�: "jeszcze nie pora", przecisn�� si� mi�dzy �o�nierzami i stan�� pod oknem przy drzemi�cej babinie. �andarm pchn�� wi�nia. - No jazda! * Poci�g pi�� si� pod g�r�. Lokomotywa pracowa�a ci�ko, jakby jej brak�o oddechu. Zdawa�o si�, �e to masa rozdygotanego �elastwa przebija si� wolno przez �cian� z mg�y i �niegu. Za zapoconymi szybami panowa� ju� mrok. W wagonie zrobi�o si� lu�niej; po drodze wysiad�a ju� cz�� pasa�er�w, pozostawiaj�c w przedzia�ach p�achty rozrzuconych gazet, zmi�te papiery po jedzeniu, zapach wilgotnych okry� i ko�uch�w. Zosta�o jeszcze trzech pijanych �o�nierzy i babina siedz�ca na owini�tym w brezent tobo�ku. Kobieta tkwi�a na korytarzu jak kwoka na swoim gnie�dzie. Drzema�a z g�ow� opadaj�c� na piersi. Tylko od czasu do czasu, kiedy si� ockn�a, otwiera�a szpary zaspanych oczu i cichym g�osem pyta�a �o�nierzy, czy to ju� Plawecz? �o�nierze coraz g�o�niej �piewali ukrai�skie piosenki. Bukowy domy�li� si�, �e to s� Rusini z �emkowskich wsi rozrzuconych w g�rach wzd�u� granicy. Nie zwraca� na nich uwagi. Unika� rozmowy. Przed Plaweczem, kiedy w zamy�leniu sta� z czo�em opartym o ch�odn� szyb�, jeden z nich, �niady, z cienkim w�sikiem, baczkami i sko�nymi nieco oczami, podszed� do niego. Chwia� si�, a w r�kach trzyma� butelk� borowiczki i szklank�. - Co tak sami stoicie? Napijcie si� z nami - zagadn�� po s�owacku ze �piewnym ukrai�skim akcentem. - Dzi�kuj� - odpar� spokojnie. �o�nierz nie zra�ony odmow� nala� p� szklanki w�dki. - Jedziemy na urlop - zagadywa� weso�o. - Na ruskie �wi�ta... Napijcie si�... Chod�cie do nas. Bukowy zawaha� si�, lecz wnet pomy�la�, �e zr�czniej b�dzie napi� si� w korytarzu. - Dobrze, ale tylko jednego. - Wyj�� z jego zaci�ni�tych palc�w szklank� z grubego szk�a. Uni�s� j�. - Weso�ych �wi�t! - A wy sk�d? - zagadn�� tamten zdawkowo. - Ja ze Spisz�, z Jurgowa - odpar�, trzymaj�c wci�� szklank� w d�oni. �o�nierz obj�� go badawczym spojrzeniem. - Pewno w g�ry, na narty. - Mam jedn� spraw� do za�atwienia w Lubotyniu. - Bo tak wam si� przygl�dam

Jedziemy w tym samym wagonie, ale oddzielnie...

Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.

Linki