Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody.
Jednak taki sposób myślenia nie może pomóc nikomu. O Krysznie należy myśleć z miłością i oddaniem. Na tym polega bhakti. Powinniśmy bezustannie doskonalić naszą wiedzę o Krysznie. A jak ma wyglądać to doskonalenie? Należy uczyć się od bona fide nauczyciela. Kryszna jest Najwyższym Osobowym Bogiem i już kilka razy wyjaśnialiśmy, iż ciało Jego nie jest materialne, ale jest wieczną i pełną szczęścia wiedzą. Taki sposób rozmawiania o Krysznie jest bardzo pomocny w zostaniu Jego wielbicielem. Natomiast przyjmowanie wiedzy o Krysznie z niewłaściwego źródła jest zawsze bezowocne. Powinniśmy zatem zająć swój umysł wieczną i oryginalną formą Kryszny i wielbić Go z przekonaniem w sercu, iż jest On Najwyższym. W Indiach są setki i tysiące świątyń poświęconych Krysznie, gdzie praktykuje się służbę oddania. W takiej właśnie praktyce należy oddawać pokłony Krysznie. Należy chylić głowę przed Bóstwem i poświęcać Mu swoje myśli, ciało, czynności – wszystko. Dzięki temu można w pełni i trwale pogrążyć się w Nim i to pomoże nam przenieść się na Krysznalokę. Nie należy dać się zwieść pozbawionym skrupułów komentatorom, lecz zaangażować się w dziewięć procesów służby oddania; zaczynając od słuchania i intonowania o Krysznie. Czysta służba oddania jest największym osiągnięciem ludzkiego społeczeństwa. W Siódmym i Ósmym Rozdziale Bhagavad-gity wytłumaczona została czysta służba oddania dla Pana, która wolna jest od wiedzy spekulatywnej, yogi mistycznej i działania dla zysku. Ci, którzy nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, mogą być przyciągani przez różne aspekty Najwyższego Pana, jak bezosobowe brahmajyoti czy zlokalizowaną Paramatmę, ale czysty wielbiciel bezpośrednio przyjmuje służbę dla Najwyższego Pana. Jest pewien poemat o Krysznie, który mówi wyraźnie, że osoby wielbiące półbogów są mało inteligentne i nigdy nie mogą osiągnąć najwyższej nagrody Kryszny. Mimo iż wielbiciel może na początku nie być w stanie utrzymać standardu, to jednak powinien być uważany za wyższego od wszystkich filozofów i yoginów. Kto zawsze zaangażowany jest w świadomość Kryszny, ten jest osobą świętą i doskonałą. Jeśli sporadycznie zdarzy mu się popełnić czyn, który nie jest zgodny ze służbą oddania, to stopniowo oczyści się z tego i wkrótce osiągnie całkowitą doskonałość. Czystemu wielbicielowi nie grozi już żaden upadek, jako że osobiście opiekuje się nim Najwyższy Bóg. Więc każda inteligentna osoba powinna bezpośrednio zająć się praktykowaniem procesu świadomości Kryszny i żyć szczęśliwie w tym materialnym świecie. Ostatecznie z pewnością otrzyma najwyższą nagrodę Kryszny. W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Dziewiątego Rozdziału Śrimad Bhagavad-gity, traktującego o wiedzy najbardziej poufnej. Rozdział 10 – Bogactwa Absolutu Tekst 1 śri-bhagavan uvaca bhuya eva maha-baho śrnu me paramam vacah yat te ’ham priyamanaya vaksyami hita-kamyaya śri-bhagavan uvaca – Najwyższy Osobowy Bóg rzekł; bhuyah – znowu; eva – na pewno; maha-baho – O potężnie uzbrojony, śrnu – posłuchaj; me – Mnie; paramam – najwyższa; vacah – instrukcja; yat – ta, która; te – tobie; aham – Ja; priyamanaya – uważając cię za Swojego przyjaciela; vaksyami – mówi; hita-kamyaya – dla twojej korzyści. Najwyższy Osobowy Bóg rzekł: Posłuchaj jeszcze raz, o potężny Arjuno. Ponieważ jesteś drogim Mi przyjacielem, pouczę cię dalej. Wyjawię ci wiedzę, która lepsza jest od tej, którą do tej pory wyjaśniałem. ZNACZENIE: Paraśara Muni tłumaczy słowo Bhagavan w następujący sposób. Kto posiada w pełni sześć przymiotów: wszelką siłę, sławę, zamożność, wiedzę, piękno i wyrzeczenie, ten jest Bhagavanem, czyli Najwyższym Osobowym Bogiem. Kiedy Kryszna był obecny na tej Ziemi, zamanifestował pełnię tych wszystkich bogactw. Dlatego wielcy mędrcy, chociażby tacy jak Paraśara Muni, wszyscy przyjęli Krysznę za Najwyższego Osobowego Boga. Teraz Kryszna zdradza Arjunie bardziej poufną wiedzę o Swoich bogactwach i czynach. Wcześniej, zaczynając od Rozdziału Siódmego, Pan wytłumaczył mu Swoje różne energie i ich działanie. Teraz, w tym rozdziale, tłumaczy Arjunie Swoje specyficzne bogactwa. W rozdziale poprzednim wyraźnie wytłumaczył Swoje różne energie, aby w sposób stanowczy i przekonywający ustanowić oddanie (bhakti-yogę). W tym rozdziale ponownie mówi o Swoich manifestacjach i różnych bogactwach. Im więcej słuchamy o Najwyższym Bogu, tym bardziej umacniamy się w swojej służbie oddania dla Niego. Należy zawsze słuchać o Panu w towarzystwie wielbicieli; to spotęguje naszą służbę oddania. Rozmowy takie mogą toczyć się tylko między tymi, którzy naprawdę pragną być świadomymi Kryszny. Inni nie mogą brać udziału w takich rozmowach. Kryszna wyraźnie oznajmia Arjunie, że ponieważ jest on Mu bardzo drogi, rozmawia z nim w ten sposób dla jego korzyści. Tekst 2 na me viduh sura-ganah prabhavam na maharsayah aham adir hi devanam maharsinam ca sarvaśah na – nigdy, me – Mój; viduh – zna; sura-ganah – półbogowie; prabhavam – źródło, bogactwa; na – nigdy, maha-rsayah – wielcy mędrcy, aham – Ja jestem; adih – początkiem; hi – z pewnością; devanam – półbogów; maha-rsinam – wielkich mędrców; ca – również; sarvaśah – pod każdym względem. Ani zastępy półbogów, ani wielcy mędrcy nie znają Mojego początku czy bogactw, gdyż pod każdym względem Ja jestem źródłem półbogów i mędrców. ZNACZENIE: Jak oznajmia Brahma-samhita, Pan Kryszna jest Najwyższym Panem. Nikt Go nie przewyższa; On jest przyczyną wszystkich przyczyn. Tutaj Pan również osobiście mówi, że jest On źródłem wszystkich półbogów i mędrców. Nawet półbogowie i wielcy mędrcy nie są w stanie zrozumieć Kryszny; nie mogą zrozumieć ani Jego imienia, ani Jego osoby, więc jakaż jest pozycja tzw. naukowców na tej maleńkiej planecie? Nikt nie może zrozumieć dlaczego Najwyższy Bóg przychodzi na ziemię jak zwykła ludzka istota i spełnia takie niezwykłe i wspaniałe czynności. Należy wobec tego wiedzieć, iż uczoność nie jest konieczną kwalifikacją do zrozumienia Kryszny. Nawet półbogowie i wielcy mędrcy, którzy próbowali poznać Krysznę przez swoje umysłowe spekulacje, nie odnieśli sukcesu. Śrimad-Bhagavatam mówi wyraźnie, iż nawet wielcy półbogowie nie są w stanie zrozumieć Najwyższej Osoby Boga. Mogą spekulować do granic możliwości swoich niedoskonałych zmysłów i poprzez takie spekulacje dojść do impersonalizmu – konkluzji przeciwnej – czegoś nie zamanifestowanego przez materialną naturę. Albo mogą wyobrazić sobie coś w swoich umysłach. Jednakże Kryszny nie można poznać poprzez takie niemądre spekulacje. Tutaj Pan oznajmia pośrednio tym, którzy chcieliby poznać Prawdę Absolutną: ’Spójrz, jestem tutaj obecny jako Najwyższy Osobowy Bóg